И покрај тоа што и самите се жртви на земјотресот, турските наставници вложуваат огромни напори да ја одржат наставата така што ниту еден ученик да не остане без потребното образование.
Дел од училишните згради беа оштетени во двојните земјотреси на 6 февруари што го погодија јужниот регион на Туркије, при што загинаа над 45.000 луѓе. По ова образовните институции беа затворени на национално ниво повеќе од две недели.
Додека многу образовни центри оттогаш се повторно отворени, часовите продолжуваат и во училиштата-шатори, поставени од волонтери и власти во зоната погодена од земјотресот.
Хатиџе Кубра Курт, наставничка по турски јазик и литература во областа Ислахије во провинцијата Газиантеп, изјави дека наставата продолжува во шаторските населби или во импровизирани живеалишта за жртвите од земјотресот.
„Ние сме локални жители и живееме во Ислахије. Како и сите други во овој град, живееме во шатори... Затоа, да се биде со деца е психолошки здраво за нас, си ги лекуваме раните“, рече таа.
Курт рече дека наставата во основно училиште започнува наутро, а средното училиште попладне.
„Даваме се од себе за да комуницираме со нив еден на еден. Тие во моментов имаат проблеми со концентрирањето бидејќи ги преживеаја земјотресите. Започнавме со повисоки нивоа на активност за да им помогнеме на децата да се сконцентрираат што е можно повеќе, и потоа се обидовме да се фокусираме на нашите лекции за да можат да се вратат на нивниот редовен живот во училиште“, рече таа.
„Многу луѓе нудат и финансиска и морална помош. Многу луѓе доаѓаат овде доброволно да работат. Ни помагаат. Вака се одвиваат работите во моментов. Децата не можат целосно да го сфатат сценариото бидејќи во исто време сме некако преполни. Ова е процес“, додаде Курт.
Таа рече дека секој ден не е ист и дека бројот на ученици варира, но никој не е принуден да се вклучи во наставата.
„Тие сакаат да посетуваат настава, како и настаните што се случуваат на отворено. Тие доброволно пристигнуваат и заминуваат, не можеме да ги најдеме и не можеме да ги принудиме“, рече таа.
„Со оглед на тоа што сме во шаторски град, не можеме да најдеме кој каде живее. Не можеме да комуницираме со родителите... Кога ќе пристигнат, ги отвораме вратите и се враќаме во нашите шаторски домови откако ќе заврши наставата"
Земјотресите со јачина од 7,7 и 7,6 степени по Рихтер погодија 11 турски провинции - Адана, Адијаман, Дијарбакир, Елазиг, Хатај, Газиантеп, Кахраманмараш, Килис, Малатија, Османије и Шанлиурфа, а погодија повеќе од 13 милиони луѓе.
