По нападот на 7 октомври, западните лидери, почнувајќи од американскиот претседател Џо Бајден до британскиот премиер Риши Сунак и францускиот претседател Емануел Макрон, побрзаа да го осудат Хамас, понекогаш споредувајќи го со терористичката група ДАЕШ.
Но во 1940-те, долго пред палестинските групи на отпорот како Хамас да го земат оружјето против израелската окупација, плејада еврејски милиции бомбардираа и убиваа британски официјални лица и палестински Арапи.
Еврејските групи, како Хагана, Иргун, и Лехи активно користеа тероризам против британскиот мандат над Палестина и за да создадат страв кај арапските граѓани.
„Тврдам дека еврејскиот тероризам во 1940-те беше и тактички и стратешки значаен. На тактичко ниво, еврејските терористи беа во можност да ги фрустрираат британските безбедносни сили и да ја намалат нивната способност да ја контролираат Палестина“, напиша Дејвид А. Чартерс, професор по воена историја и виш соработник на Центарот за проучување на војната и општеството Грег на Универзитетот во Њу Бранзвик, Канада.
„Тоа одигра значајна улога на стратешко ниво во убедувањето на Британија да се повлече од Палестина, што, пак, создаде услови кои го олеснија основањето на Израел и последователно создавање на арапско-палестинска дијаспора“, рече тој во својата статија„Еврејскиот тероризам и современиот Блиски Исток“.
Џон Лоис Пик, американски воен експерт, исто така пишува дека ционистичкиот тероризам бил во сржта на идејата за Израел.
„Еврејскиот тероризам против Британците и Арапите навистина придонесе за отстранување на Британците од Палестина, напуштање на мандатот на Лигата на народите и создавање на еврејска држава Израел“, напиша тој во својата книга „Еврејско-ционистички тероризам и естаблишментот на Израел“.
Ционистичките терористички групи напаѓаа неказнето не само воени цели, туку и цивили во 1940-те.
Во октомври 1945 година, еврејските истовремено ги напаѓаа колонијалните железници, рафинериите за нафта и полициските чамци во Палестина. Тоа го означи почетокот на двегодишниот период на еврејски бунт и против Британците и против Палестинците.
Во јули 1946 година, Иргун го разнесе хотелот „Крал Давид“ во Ерусалим, каде што се наоѓаше седиштето на британската администрација, при што загинаа 92 лица.
„Роберт Аспреј, Менахем Бегин и Семјуел Кац укажуваат дека хотелот бил разнесен од две причини, за да се одмазди за британскиот напад врз Еврејската агенција и да се уништат тајните документи кои би ја поврзале Еврејската агенција и Давид Бен Гурион со тероризмот на Хагана“, напиша Пик.
Хагана беше вооружено крило на Еврејската агенција за Палестина, која беше оперативен огранок на Светската ционистичка организација основана од Теодор Херцл, основачот на ционизмот, за време на Првиот ционистички конгрес во 1897 година во Базел во Швајцарија.
Еврејската агенција за Палестина, која го промени своето име во Еврејска агенција за Израел по 1948 година, имаше за цел да ја поттикне, обезбеди и спроведе еврејската миграција во Израел од други земји.
Бен Гурион беше претседател на еврејската агенција од 1935 година до формирањето на израелската држава во 1948 година, играјќи клучна улога во активностите на Хагана. Подоцна, Гурион стана првиот премиер на Израел.
Хагана значи одбранбена сила, која ги инспирираше ционистичките лидери да ги именуваат нивните вооружени сили како Израелски одбранбени сили (ИДФ) по појавата на Израел.
Од „подземните“ активности во 1940-те, „еврејскиот тероризам се промени во воени операции, а терористичката организација стана израелска одбранбена сила“, напиша Пик.
Ционистичко „етничко чистење
На 9 април 1948 година, милитантите на Иргун и Лехи заеднички го извршија масакрот во Деир Јасин на најмалку 107 палестински селани, вклучувајќи жени и деца. Деир Јасин беше палестинско село со околу 600 жители во близина на Ерусалим.
Бруталноста на тероризмот на Иргун против обичните Палестинци во Деир Јасин имаше за цел да ги шокира и исплаши палестинските Арапи. Имаше за цел да ги принуди Палестинците да ги напуштат родните земји, рече Салах Калаф, еден од основачите на движењето Фатах, во интервју со францускиот новинар Ерик Руло во 1979 година.
Фатах, палестинската организација на отпорот, е водечка група во меѓународно признатата Палестинска ослободителна организација (ПЛО), која управува со окупираниот Западен Брег.
Додека Фатах сега е легална група според меѓународната заедница, уште во 1960-тите, САД и Израел ја опишаа како терористичка организација слично како што сега го осудија Хамас. Хамас победи на последните палестински избори во 2006 година.
Калаф, кој е познат и како Абу Ијад, живописно опиша како масакрот на Иргун во Деир Јасин го принуди неговото семејство да го напушти својот дом во Џафа и да замине за Газа во неговата книга Палестинец без татковина.
За разлика од официјалните извештаи, Калаф рече дека повеќе од 250 Палестинци биле убиени од страна на ционистичките терористички групи во нападот во април 1948 година, чии еврејски извршители „измасакрирале многу трупови со палки додека ги ваделе утробите на околу триесет трудници“.
Масакрот во Деир Јасин беше клучен настан на ционистичката кампања за етничко чистење против Палестинците, кои оттогаш продолжија да страдаат од неговите последици, смета Калаф.
Други ционистички масакри во палестинските градови како Салиха и Лида го следеа Деир Јасин, предизвикувајќи масовен палестински егзодус, кој се нарекува Накба.
На почетокот на 1948 година, Хагана ги продолжи „своите активности во тесна соработка со сепаратистичките организации како Бегиновата Иргун, започна редовна офанзива за расчистување на арапските населби“ во замислените еврејски државни територии на ционистите, истакна Калаф.
„Плашејќи се од масакри како оној на Деир Јасин, стотици илјади Палестинци, кои беа оставени на својата судбина, решија да ја напуштат својата земја за да најдат сигурност“, рече тој.
Кога Палестинците заминаа, тие исто така се надеваа дека наскоро ќе можат да се вратат во своите домови и да ги искористат арапските држави за да ги вратат нивните територии. Но тоа не се случи.
Еврејските мигранти од Европа и од други места беа преселени во Палестина од страна на Еврејската агенција со помош на ционистички вооружени групи.
Оваа замена на палестинското население продолжи до ден-денес додека Израел продолжува да гради нелегални населби на окупираните територии околу Западниот Брег.
Иргун, кој со години беше предводен од Бегин, беше именуван како терористичка група од ОН, САД и Велика Британија.
Но и покрај толку силната цензура, Бегин ја формираше Херут, десничарска израелска политичка партија. Бегин стана шестиот премиер на Израел во 1977 година. Херут подоцна се претопи вопартијата Ликуд на актуелниот премиер Бенјамин Нетанјаху.
Напуштање не доаѓа предвид
Калаф, кој стана шеф на разузнавањето на ПЛО и втор најмоќен водач на Фатах по Јасер Арафат, доживотниот водач на палестинската група на отпорот, рече дека Палестинците никогаш не требало да ги напуштат своите земји.
„Кога ќе погледнам наназад, мислам дека моите сонародници направија грешка што им веруваа на арапските земји и го оставија теренот празен за еврејските колонијалисти. Мораа да се спротивстават по секоја цена. Ционистите не можеа да ги уништат до последен човек. Освен тоа, за многумина од нас егзилот беше полош од смртта“.
Со оглед на тоа што луѓето од Газа се внатрешно раселени во она што се смета за втора Накба, предупредувањето на Калаф може да се надвие врз раководството на Хамас.
Протечените израелски официјални документи покажаа дека како Накба, Тел Авив планира да спроведе уште еден план за протерување на Палестинците од Газа.
Израелската војска ја нападна палестинската енклава со воздушни ракетни и артилериски напади пред повеќе од еден месец, убивајќи повеќе од десет илјади луѓе, вклучувајќи жени и деца, како што се случи во Деир Јасир и други области во 1940-тите.
