Овој Рамазан, луѓето во Газа буквално умираат од глад.
Најмалку 25 луѓе умреле од глад и неухранетост во северниот дел на енклавата, соопшти палестинското Министерство за здравство. Уште половина милион се изложени на ризик да доживеат комплетни нивоа на глад, при што Обединетите нации очекуваат да издадат официјален заклучок оваа недела за степенот на глад што ја зафати Газа.
Ненахранетите мајки се соочуваат со значителни потешкотии во доењето на своите деца додека распространетоста на дијареалните заболувања продолжува да се зголемува.
„Ако ништо не се преземе, стравуваме дека целосниот глад во Газа е речиси неизбежен и конфликтот ќе има многу повеќе жртви“, предупреди Рамеш Раџасингам минатиот месец. Тој ја предводи Канцеларијата на ОН за координација на хуманитарни прашања (OЦХA).
Фрустрирачки, навистина може да се направи многу за да се запре гладот. Но нема политичка волја за тоа.
Блокирањето на Израел на копнените правци за помош и поделената поддршка на Западот за итни операции поддржани од ОН во Газа, ги спречуваат сите потенцијални решенија во блиска иднина.
Бидејќи голем број западни земји нудат тивки критики за попречувањето на операциите за копнена помош од страна на Израел, семејствата на северот на Газа се принудени да јадат плевел и сточна храна. Отворањето на овие копнени патишта е од клучно значење за ублажување на тешката криза со глад во Газа и спречување на целосен глад да го зафати северот, каде што акутната неухранетост доминира кај едно од секое шесто дете на возраст под две години.
Вашингтон инсистира на изградба на привремено пристаниште во близина на брегот на Газа што ќе ја забрза испораката на итно потребната помош. Но во реалноста, тој се движи околу гушењето на Израел на клучните влезни точки на копно, што ја прави секоја трајна помош неодржлива.
Истражувањето објавено овој месец од Refugees International – независна хуманитарна организација – покажува системски израелски напори да ги попречи огромните количества дојдовна помош преку оптоварувачкиот инспекциски режим на границите.
Покрај тоа, испораките на помош продолжуваат да се соочуваат со произволни одбивања, одбивање на влез и произволни блокади на критична хуманитарна помош, што веќе ги интензивираше раните ризици од глад и турна една четвртина од населението во Газа на работ.
Дополнително, алтернативниот аранжман за пристаниште поддржан од Запад би можел да потрае неколку недели за да се оствари, а нема значаен притисок од САД или клучните европски партнери да го притиснат Израел да ја прекине својата блокада.
По нападот на Хамас на 7 октомври, Израел го користи гладот како намерно воено оружје и продолжува да се спротивставува на домашниот притисок да спречи глад во Газа. Лабавите ставови на Западот кон отворањето на рутите за копнена помош помагаат само да се интензивираат ризиците од масовно гладување и ја поткопуваат координацијата со големите групи за помош.
Невозможно е да се игнорираат трошоците од неактивноста. Околу 700.000 луѓе во северниот дел на Газа гладуваат во маки, демонстрирајќи ја опасноста од одложената испорака на помош преку било кое импровизирано пристаниште. Главните патишта за копнено поврзување сè уште се предмет на цврста израелска окупациска контрола, додека критичните премини како северниот дел на Ерез/Бејт Ханун и Карни/Ал Мунтар остануваат затворени.
Сето ова го оспорува кредибилитетот на алтернативните правци за испорака од воздух и море што ги нуди Западот. Едниот е мултинационална рута на комерцијални бродови меѓу Јужен Кипар и Газа, а другиот е иницијатива на американската војска за изградба на пловечко пристаниште вон појасот. И двете ефективно го штитат и зајакнуваат рестриктивното и угнетувачко статус-кво на Израел на главните копнени премини.
Тоа е исход што е спротивен на советот на ОН, дека „најдиректниот начин за добивање помош“ во Газа е да се искористи постојната копнена инфраструктура.
Само северна Газа бара 300 камиони со помош дневно за да се компензираат сериозните ризици од глад. А сепак, иницијативите за поморска помош кои дејствуваат од Јужен Кипар, под грчка управа, немаат капацитет да испорачаат спасоносна помош која е безбедна и лесно достапна за локалните партнери за дистрибуција во Газа.
Гладот претставува сериозен долгорочен предизвик за одржување на животот во Газа и бара подеднакво сериозни, трајни решенија за ублажавање на страдањето. Притисокот на Западот за краткорочни воздушни десанти, привремени поморски пристаништа и коридор за поморска помош ги зголеми логистичките трошоци за групите за хуманитарна помош и го продолжи времето на испорака на помошта.
Во текот на викендот, брод со хуманитарна помош што превезуваше 200 тони храна од нејасни причини не успеа да замине од Јужен Кипар како што беше планирано. За помошта што пристигнува, не се кажува како ќе се дистрибуира на копно.
Ова ја става во центарот на вниманието Агенцијата на ОН за помош и работа за палестинските бегалци (УНРВА), која долго време обезбедуваше одредена мера на сигурност за хуманитарните групи во врска со локалната испорака на помош, како и храна, вода и критични здравствени услуги.
Но драстичните кратења на средствата од Западот и поделената поддршка за УНРВА нанесоа трајна штета на клиниките управувани од агенцијата, мрежите за дистрибуција на храна и другите социјални услуги. Сето ова сериозно го поткопува капацитетот на агенцијата да се справи со ризикот од глад преку локални операции за дистрибуција на помош.
Ситуацијата во Газа веќе го надмина еден од трите прагови за глад, според Интегрираната класификација на фазите на безбедност на храната (ИПЦ) и претставува „најлошо ниво на детска неухранетост во светот“.
Канада и Шведска сега одлучија да го продолжат финансирањето на УНРВА, но ова не е сребрен куршум: тоа доаѓа по неколкунеделно инаетење наспроти предупредувањата за глад што турна цело население на работ.
Така, ниту еден мировен императив во Газа не може да надвладее ако масовното гладување и невиденото човечко страдање продолжат со несмалено темпо. Ова треба да послужи како повик за будење за Западот, кој одбива да се соочи со Израел поради неговата опструкција на копнената помош, минимизирајќи ја заканата од сеопфатен глад во Газа.
