Социјалните мрежи зовреа со постови за судбината на Доха Талат, осумгодишното палестинско девојче кое наводно исчезнало во Рафах во Газа откако во јули дошла во контакт со израелските војници.
Девојчето прво се појавило на фотографијата споделена од извесен Идо Захар, војник од израелскиот 432-ти баталјон Тзабар, според Јунис Тирави, палестински новинар кој известувал за деталите за инцидентот.
Набргу потоа, израелскиот војник ја избришал објавата и го деактивирал својот Инстаграм профил.
Кога Тирави го контактирал војникот за да побара интервју, тој добил остар одговор: „Нема приказна. Без лице. Без ништо. Ве молиме избришете го ова целосно од секаде.”
Оттогаш не се знае каде се наоѓа Доха.
Сепак, ова не е првпат израелските сили да бидат обвинети за киднапирање деца.
Повторувачки „престапници“
Во јануари, неколку месеци откако Израел ја започна својата геноцидна војна врз Газа, израелски офицер на радио емисија призна дека армиски капетан однел палестинско бебе од Газа на неидентификувано место во Израел.
Израел не одговори јавно на ниту едно од наводите за киднапирање, а снимката на армиското радио беше избришана откако се прошири на интернет.
Инцидентот во јануари предизвика широк гнев на социјалните мрежи во тоа време, при што многумина повлекуваат паралели со вознемирувачката историја на киднапирања на Израел, особено озлогласената „Афера со јеменските деца“.
Темно минато на киднапирања
За време на формирањето на Израел во 1950-те, стотици новороденчиња и деца на еврејски имигранти во Израел, главно од Јемен, но и од други арапски како и балкански земји, исчезнаа од болниците набргу по раѓањето. Мистеријата е наречена „Афера на јеменските деца“.
Според критичарите, децата кои наводно биле киднапирани припаѓале на заедниците Мизрахи - Евреи од Блискиот Исток кои европските-Ашкенази Евреи ги сметале за необразовани, сиромашни и порелигиозни, и кои се обиделе да ги обликуваат за да се вклопат во нивната визија за модерен Израел.
Семејствата тврдат дека израелските власти ги киднапирале нивните бебиња и незаконски ги ставале на посвојување или ги продавале на бездетни европски Евреи, и во Израел и во странство.
Иако има над 1.000 официјално документирани случаи, според некои проценки, бројот на исчезнатите може да достигне и до 4.500.
Во декември 2016 година, од Државниот архив беа објавени над 200.000 документи со лични досиеја на исчезнатите деца.
И покрај молбите на семејствата на жртвите за истрага, тврдењата беа негирани од Израел со децении - до 2016 година, кога владата на Бенјамин Нетанјаху го призна неконсензуалното одземање на „стотици“ деца од нивните семејства.
Сепак, сѐ уште се чека официјално извинување од страна на израелската влада.
Некои жртви успеаја повторно да се поврзат со своите семејства преку генеалошки бази на податоци кои ги следеа назад до родителите кои ја поднеле својата ДНК со надеж за повторно обединување.
Сепак, судбината на другите за кои беше прогласено дека умреле останува мистерија за нивните родители.
АМРАМ, израелска непрофитна организација која има каталогизирани сведоштва од семејствата на жртвите, на својата веб-страница вели: „Токму тоа е прашањето што државата Израел треба да го одговори. На родителите на овие деца им било кажано дека умреле без да им покажат тело или гроб“.
Исчезнати деца во Газа
На 2 јануари, Еуро-Мед објави извештај во кој се собираат сведоштва од палестински семејства чии деца исчезнале од 7 октомври, од областите каде што во тоа време имало израелски копнени упади.
„Иако се смета дека повеќето од исчезнатите загинале под урнатините од куќите погодени од израелските воздушни напади, некои се верува дека се изгубени на улиците или исчезнале од населбите каде што имало копнени упади на израелската армија“, напишаа од организацијата за човекови права од Женева.
Ружди ал Жаза, кој беше ослободен од израелски притвор, во едно од сведочењата за Еуро-Мед раскажа дека неговата сопруга и двете деца исчезнале откако биле приведени пред еден месец од нивниот дом во населбата Зајтон во градот Газа.
Ал Жаза изјави дека војниците насилно ги грабнале децата од нивната мајка, ја врзале кога таа протестирала, ѝ ја тргнале шамијата и ги киднапирале неа и децата.
Неколку недели подоцна, Ал Жаза беше ослободен без никакви информации за тоа каде се наоѓа неговото семејство или каква е нивната состојба.
Најмалку 17.000 деца се проценува дека се без придружба или одвоени од нивните родители во Газа, според најновите податоци обезбедени од Обединетите нации.
Непознат број палестински жени и деца, вклучително и девојчиња, наводно исчезнале по контакт со израелската армија во Газа, според извештајот на ОН објавен на 19 февруари.
„Има вознемирувачки извештаи за најмалку едно женско доенче насилно префрлено од израелската армија во Израел и за деца кои се одвоени од нивните родители, чие место на живеење останува непознато“, се наведува во извештајот на експертите.
Чинот на „присилно пренесување на децата од една група во друга група“ се смета за форма на геноцид според Конвенцијата за спречување и казнување на злосторството геноцид, усвоена од Генералното собрание на Обединетите нации во 1948 година.
Незаконското депортирање или трансфер на деца е исто така класифицирано како воено злосторство според Римскиот статут на Меѓународниот кривичен суд и претставува сериозно кршење на Женевските конвенции.
Израел, како потписник и на Конвенцијата за геноцид и на Женевската конвенција, е обврзан со овие меѓународни правни рамки.
