Мохамед Авед Алкафарна не бил ни роден кога неговите баба и дедо и другите членови на семејството биле принудени да ги напуштат своите домови и земјиште во едно од најголемите човечки преселби во модерната историја.
Но тој порасна слушајќи приказни пренесувани усно за ужасите што ги погодија стотици илјади Палестинци во она што сега е познато како Накба - катастрофата од 1948 година.
Меѓутоа, Алкафарна, адвокат и активист за човекови права со седиште во Беит Ханун во северниот дел на Газа, го виде најлошото од израелска бруталност, откако ја преживеа геноцидната војна што еврејската држава ја започна во енклавата, убивајќи над 48.000 луѓе за само петнаесет месеци.
А младиот Палестинец се подготвува за најлошото додека американскиот претседател Доналд Трамп го удвојува силно критикуваниот предлог да ги истера луѓето од Газа за да ја „обноват“ опустошената енклава.
„Овие изјави за раселување се многу слични на она што се случи со нашите баби и дедовци и семејството, кои беа принудени да ја напуштат нивната земја во 1948 година под закана со оружје“, изјави Алкафарна за ТРТ Ворлд.
Меѓутоа, Алкафарна смета дека ситуацијата е полоша отколку во 1948 година, бидејќи светот во реално време ги следи злосторствата што се случуваат во палестинската земја, исто како и геноцидот во Газа што се пренесува во живо.
„Разликата помеѓу овој (геноцид) и Накба е во тоа што денес, организациите за човекови права и меѓународните судови- кои не постоеја тогаш- се присутни, сведоци на она што се случува, но тие не се во можност да ги заштитат Палестинците“, додава Алкафарна.
Трамп тврди дека додека да Израел по војната им ја предаде Газа на САД, сите Палестинци мора да ја напуштат енклавата за да овозможат нејзина обнова.
„Сите со кои разговарав ја сакаат идејата САД да го поседуваат тоа парче земја“, рече Трамп веднаш по средбата со израелскиот премиер Бенјамин Нетанјаху кој го посети во Вашингтон.
За Палестинците од Газа - принудени да се преселуваат повеќе пати од 7 октомври 2023 година - чудната идеја е морничаво слична на Накба, кога ционистичките банди насилно протераа над 750.000 Палестинци за да го основаат Израел, окупирајќи 78 отсто од земјата и фрагментирајќи го палестинското општество.
Окупацијата се продлабочи во 1967 година кога Израел ги зазеде Газа, Западниот Брег и Источен Ерусалим, постепено разделувајќи ги палестинските територии преку нелегални населби, воена контрола и блокади.
Денес, Газа останува изолирана под опсада, додека окупираниот Западен Брег е поделен со контролни пунктови и нелегални населби, оставајќи ја Палестина колекција од неповрзени, намалени парчиња земја.
Продолжен кошмар
Како и на стотици илјади други Палестинци во Газа и на други места, животот на Алкафарна е сериозно нарушен од геноцидната војна што ја претвори крајбрежната енклава во дистописки пејзаж преполн со гнили трупови и планини од изопачен метал и бетон.
Неговата семејна куќа е целосно уништена, како и оние на роднините, од израелските воздушни напади.
Деветчленото семејство е растргнато, а неговата мајка и една од неговите сестри, Мерјам, се префрлени во Катар на лекување на повредите претрпени во израелското бомбардирање во северниот дел на Газа. Мерјам го изгубила и сопругот.
Дури и по бегството на југ, нападите не престанаа. Повредени се и неговата сестра Саџида и членовите на семејството на нејзините свекор, додека здравјето на неговиот брат Ез ел-Дин, дијабетичар, се влоши поради недостаток на инсулин.
„Го изгубив мојот близок пријател, мојот пријател од детството, мојот братучед и изгубив голем број мои роднини и пријатели. Ги изгубив моите пријатели кои ги запознав на училиште, ги изгубив моите пријатели кои ги запознав на универзитет додека студирав право и ги изгубив моите пријатели во мојот професионален живот кои ќе беа брилијантни адвокати доколку израелската окупација не ги убиеше“, додава Алкафарна.
Други како Мохамед Калут велат дека само смртта може да ги одвои од нивната сакана Газа.
„Ние одбиваме да ја напуштиме Газа“, изјави за ТРТ Ворлд Калут (27), палестински активист за човекови права, мислејќи на предлогот на Трамп.
Калут издржа 15 месеци геноцид, постојано раселен од една локација на друга до последниот договор за прекин на огнот. Тогаш се вратил во својот дом во северниот дел на Газа, само за да го најде целото негово соседство претворено во урнатини.
„Нема да ја напуштиме Газа освен ако не е за Рајот. Ако некогаш ја напуштиме Газа, Рајот е единственото место каде што ќе одиме“, вели Калут.
„Изгубивме многу… во оваа војна. Напуштањето на Газа го гледаме како предавство на крвта на нашите маченици“.
За Палестинците, длабокото чувство на припадност се смета за извор на нивната издржливост наспроти децениските израелски злосторства.
По прекинот на огнот, луѓето се вратија во своите домови, само за да најдат избришани локалитети и уништени граѓански објекти, при што болниците, инфраструктурата, бунарите за вода и општините биле систематски цели на израелската армија.
„Моите браќа не најдоа ништо...окупацијата целосно го збриша градот, намерно уништувајќи ја инфраструктурата...така да луѓето немаат пристап до вода, па дури и до место да ги подигнат своите шатори“, вели Алкафарна.
Глобално негодување
Глобалната осуда против предлогот на Трамп беше брза и едногласна.
Турскиот претседател Реџеп Таип Ердоган силно ги отфрли плановите за создавање „алтернативна татковина“ за Палестинците, изјавувајќи дека „никој не може да ги измести Палестинците од нивната историска татковина; никој не може да предизвика друга Накба за нив“.
Планот на Трамп изгледаше како шок дури и за неговата администрација бидејќи ден по објавувањето, американскиот државен секретар Марко Рубио и прес-секретарот на Белата куќа Каролин Левит се обидоа да се откажат од сугестијата дека Палестинците ќе бидат трајно преселени, велејќи дека тие ќе бидат преместени само привремено.
Дури и Трамп не можеше директно да одговори на новинарското прашање за тоа како и под која власт САД би можеле да ја преземат Газа и да ја окупираат на долг рок, бидејќи не постои таква одредба според меѓународното право.
Калут тврди дека ниту Трамп, ниту кој било друг нема право да ги протерува Палестинците од нивната земја.
„Земјата на Газа не е на продажба. Неговата цена е превисока... Нема да прифатиме алтернативна татковина или принудно раселување додека не умреме на нашата земја. (Дури и) Отоманскиот султан Абдулхамид не се откажа од ниту педа од Палестина, а ние нема да се откажеме од Газа, нема да ја напуштиме“, додава Калут.
Калут мислеше на обидот на Теодор Херцл, водачот на ционистичкото движење, кој се обиде да формира еврејска држава во Палестина. Херцл му пристапил на османлискиот султан Абдулхамид II со понуда да исплати значителен дел од долгот на империјата во замена за дозвола за населување Евреи во Палестина.
Султанот Абдулхамид II категорично го отфрли овој предлог, велејќи: „Нема да продадам ништо, ниту педа од оваа територија, бидејќи оваа земја не ми припаѓа мене, туку на сите Османлии“.
Некои Палестинци, сепак, гледаат лицемерие на Западот во неодамнешните случувања и покрај зголемената глобална поддршка за решение со две држави за ставање крај на израелско-палестинскиот конфликт.
„Денес сите зборуваат за фактот дека егзодусот на Палестинците од нивната земја е јасно кршење на човековите права и меѓународното право, додека повеќето од овие земји придонесоа за убивањето на Палестинците од страна на израелската влада директно или индиректно“, вели Алкафарна.
„Веќе 76 години, Палестинците го бараат своето право да основаат држава со Ерусалим како главен град. Каде беа правата на палестинскиот народ порано? Дали тие не постоеја до сега?
