Од рекордни суши до катастрофални поплави, најлошите климатски жаришта во светот забележуваат пораст на акутен глад, се вели во извештајот на Оксфам кој ги повика богатите нации драстично да ги намалат своите емисии на јаглерод диоксид и да ги компензираат земјите со ниски приходи.
Анализата, „Глад во загреан свет“, покажа дека акутната глад пораснала за 123 проценти во текот на шест години во десетте најпогодени нации.
„Ефектите од тешките временски настани веќе се чувствуваат“, изјави Лиа Линдзи, висок советник за хуманитарна политика на Оксфам Америка, додавајќи дека извештајот е темпиран да изврши притисок врз светските лидери на Генералното собрание на ОН да дејствуваат.
Сомалија, Хаити, Џибути, Кенија, Нигер, Авганистан, Гватемала, Мадагаскар, Буркина Фасо и Зимбабве – постојано беа погодени од екстремни временски услови во последните две децении.
Се проценува дека 48 милиони луѓе низ тие земји страдаат од акутен глад, дефиниран како глад што произлегува од шок и предизвикува ризици по животите и егзистенцијата, врз основа на извештаите составени од Светската програма за храна.
Таа бројка е зголемена од 21 милион луѓе во 2016 година; 18 милиони луѓе се на работ на глад.
Извештајот ја признава сложеноста околу причините за глобалната глад, а конфликтите и економските нарушувања - вклучително и оние од пандемијата Ковид-19 - остануваат клучни двигатели.
„Меѓутоа, овие нови и влошени временски екстреми сè повеќе ги отстрануваат способностите на сиромашните луѓе, особено во земјите со ниски приходи да го спречат гладот и да се справат со следниот шок“, се вели во извештајот.
Сомалија, на пример, се соочува со најголемата суша досега, принудувајќи еден милион луѓе да ги напуштат своите домови.
Климатската криза, исто така, предизвикува почести и поинтензивни топлотни бранови и други екстремни временски услови, вклучително и поплави, кои зафатија една третина од Пакистан, уништувајќи ги посевите и горниот слој на почвата и уништувајќи ја земјоделската инфраструктура.
Во Гватемала, временските услови придонесоа за губење на близу 80 отсто од жетвата на пченка, како и предизвикување „криза со кафето“ во регионот што најмногу ги погоди ранливите заедници и принуди многумина да мигрираат во САД.
„Обврска, а не добротворност“
Оксфам нагласи дека гладот поттикнат од климата е „остра демонстрација на глобалната нееднаквост“, при што земјите што се најмалку одговорни за кризата најмногу страдаат од нејзиното влијание.
Загадувачките индустриски нации како оние на Г20 се одговорни за повеќе од три четвртини од емисиите на јаглерод во светот, додека 10-те климатски жаришта се колективно одговорни за само 0,13 проценти.
„Лидерите особено на богатите земји кои загадуваат мора да ги исполнат своите ветувања за намалување на емисиите“, рече Габриела Бухер, извршен директор на Оксфам.
„Тие мора да платат за мерките за адаптација и загубите и штетите во земјите со ниски приходи, како и веднаш да внесат средства за спасување за да го исполнат апелот на ОН да одговорат на најпогодените земји“.
Хуманитарниот апел на ОН за 2022 година изнесува 49 милијарди долари, што Оксфам забележа дека е еквивалентно на помалку од 18 дена профит за компаниите за фосилни горива кога се гледа просечниот дневен профит во последните 50 години.
Откажувањето на долгот, исто така, може да помогне во ослободувањето на ресурсите, рече Бухер, при што богатите земји имаат одговорност да ги компензираат посиромашните, најпогодени земји.
„Ова е етичка обврска, а не добротворност“, рече таа.
