Махатма Ганди
Мохандас Карамчанд Ганди, попознат како Махатма Ганди, се смета за татко на ненасилното движење на отпорот, кое се покажа како инструмент за протерување на Британија од Индија. Како антиколонијален лидер и адвокат, Ганди тврдеше дека „Палестина им припаѓа на Арапите“, заедно со неговата добро позната симпатија кон еврејскиот народ.
„Не може да се земе исклучок од природната желба на Евреите да основаат дом во Палестина. Но тие мора да чекаат за неговото исполнување додека арапското мислење не е зрело за тоа“, рече тој во 1938 година.
Ганди исто така рече дека „Палестина им припаѓа на Арапите во иста смисла како што Англија им припаѓа на Англичаните, а Франција на Французите“.
Малколм Икс
„Дали ционистите имаа законско или морално право да ја нападнат Арапската Палестина, да ги искоренат нејзините арапски граѓани од нивните домови и да го одземат целиот арапски имот за себе само врз основа на „религиозното“ тврдење дека нивните предци живееле таму пред илјадници години? рече тој, стоејќи цврсто против окупаторите.
Потоа одговори: „Само пред илјада години, Маврите живееле во Шпанија. Дали ова ќе им даде на Маврите денес легално и морално право да го нападнат Пиринејскиот Полуостров, да ги истераат неговите шпански граѓани, а потоа да основаат нова мароканска нација... онаму каде што беше Шпанија порано, како што европските ционисти им направија на нашите арапски браќа и сестри во Палестина?“
Друг пат, Малколм Икс изјави: „Ционистичкиот аргумент за оправдување на сегашната окупација на арапската Палестина од страна на Израел нема интелигентна или правна основа во историјата“.
Мухамед Али
Прославен како „Најголемиот“, не само поради владеењето во боксерскиот ринг, туку и поради тоа што ѝ ја кажа вистината на власта, Али одби да се пријави за војната во Виетнам во 1967 година кога беше на врвот на својата боксерска кариера. Како резултат на тоа, тој ја загуби титулата во тешка категорија.
„Не одам 10.000 милји од дома за да помогнам во убиства и да запалам друга сиромашна нација само за да ја продолжам доминацијата на белите робовладетели врз потемните луѓе ширум светот. Ова е денот кога на ваквите зла мора да им дојде крајот“, рече тој.
Години подоцна, за време на посетата на палестинските бегалски кампови во Јужен Либан во 1985 година, Али го крена гласот против, како што сметаше, „ционистичките освојувачи“. Тој изјави поддршка за палестинската борба, соединувајќи се со каузата што ги надминува границите.
„Во мое име и во името на сите муслимани во Америка, изјавувам поддршка за палестинската борба за ослободување на нивната татковина и соборување на ционистичките освојувачи“, рече тој.
Лери Хокман
Лери Хокман, еврејски професор по физика на Универзитетот во Мичиген, познат по својата книга насловена „Ционизмот и израелската држава“, во 1967 година рече:
„Еврејска држава е основана среде арапскиот свет без покана или согласност на домородното население. Еврејската имиграција што се случи можеше да се случи само под покровителство на западната колонијална контрола“.
Џеф Халпер
Американско-израелски политички активист и предавач, Халпер живеел во Израел до 1973 година. Тој се идентификувал себеси како Евреин Израелец. Тој го сметаше Израел за виновен дека е држава на „апартхејд“.
Халпер активно застана против окупацијата на палестинската земја и уривањето на нивните куќи. Тој беше и директор на израелскиот комитет против уривањето на домовите (ИЦАХД).
Тој ја нарече Газа како „најголемиот затвор во светот“.
„Израел го разви она што ние го нарекуваме матрица на контрола и можете јасно да го следите развојот на овие политики“, рече тој.
„Не можете да се претставувате како жртви, а да бидете четврта по големина нуклеарна сила во светот“, а подоцна додава: „Како го спојувате фактот дека ние сме супер-силни, но сме жртви, а вие сепак треба да не поддржите? Тоа е таа измешана порака што е проблематична за Израел“, изјави тој.
Џејмс Болдвин
Познатиот американски писател, Џејмс Болдвин, во 1979 година рече дека Израел не е создаден за спас на Евреите, туку како стратешки потег за западните интереси.
Болдвин ја истакна трајната цена што ја плаќаат Палестинците поради колонијалните политики и христијанската совест на Европа.
„Државата Израел не е создадена за спас на Евреите; таа е создадена за спас на западните интереси“, рече тој.
Болдвин потоа додаде: „Палестинците повеќе од триесет години плаќаат за британската колонијална политика „раздели па владеј“ и за грижата на христијанската совест на Европа“.
Едвард Саид
Едвард Саид, истакнат палестинско-американски интелектуалец, научник и писател, имаше значително влијание во оспорувањето на стереотипите и заблудите за арапскиот и исламскиот свет, спротивставувајќи се на израелскиот и западниот доселеничко-колонијален наратив на прашањето за Палестина.
„Мислам дека долгорочната цел е иста за секое човечко суштество, политички да му се дозволи да живее ослободен од страв, несигурност, терор и угнетување, исто така ослободени од можноста за нееднаква или неправедна доминација врз другите“, рече тој еднаш.
Мухамед Али Џина
Мухамед Али Џина, основачот на Пакистан и претседател на Сеиндиската муслиманска лига, го зголеми фокусот на палестинското прашање на светската сцена.
Џина се спротивстави на формирањето на еврејска национална држава на палестинска територија. Тој постојано ја поддржуваше арапската кауза и одржуваше пријателски односи со палестинските лидери во текот на неговата политичка кариера.
Тој еднаш изјави: „Не е срам. Тоа е монструозно и криминално. Зошто претседателот Труман нѐ однесе еден милион Евреи во САД? Причината е што Евреите не сакаат национален дом во Палестина. Она што тие го сакаат е повторно да ја освојат Палестина, која ја изгубија пред 2000 години, со помош на британски бајонети и американски пари“.
Алама Икбал
Д-р Алама Икбал, поет, филозоф и политичар, беше еден од најраните поддржувачи на палестинската кауза.
Тој застана покрај муслиманските Палестинци и рече: „Муслиманите се измачувани во Палестина, нивните жени и деца се убивани, а нивната крв се пролева во Ерусалим“.
Д-р Икбал потоа додаде: „Џамијата Ал Акса во целост е дар за Бога - „Семоќниот“ во исламскиот закон, и воопшто не е дозволено да се поседува од никого, така што тврдењето на Евреите дека поседуваат дел од Џамијата Ал Акса е ништовна од правен и историски аспект“.
