Рамалах, окупираниот Западниот Брег - Мохамед Хошие беше опседнат со фудбалот.
Неговото семејство се смееше секој пат кога тој имитираше спортски коментатори, во што често уживаше.
Поради тоа беше особено трагично кога 12-годишното момче беше смртно застрелано од израелски окупациски војници додека се враќаше дома од својот, омилен фудбалски тренинг на 14 јуни.
Неговата мајка, Ханен Абу Гваила, поминала осум дена покрај него додека тој лежел во несвест на единицата за интензивна нега пред да им подлегне на раните.
Постојано се молев да се разбуди“, изјави 37-годишната жена за ТРТ Ворлд. „Беше многу тешко“, додаде таа додека гласот ѝ пукна и солзи ѝ потекоа по лицето.
Износениот фудбалски блузон, ракавиците и тренерките на нејзиниот син сè уште ја красат помошната маса на влезот од нејзиниот дом, заедно со неговата Рубикова коцка и молитвената мониста што ја држеше, во аголот налик на светилиште во чест на неговиот краток живот.
Убиството на нејзиниот син, продолжи таа, е дел од долгогодишните напори на Израел за етничко чистење на Палестина од нејзините жители.
„Тие не сакаат да бидеме овде како целина“, истакна таа.
Намера да се убиваат деца
Од октомври, смртоносното насилство на израелските војници на окупираниот Западен Брег и Ерусалим се зголеми, паралелно со војната на земјата против опколената Газа, во која беа убиени повеќе од 40.000 Палестинци, вклучително и над 16.000 деца.
Иако најновото зголемување на убиствата може да се поврзе со 7 октомври, тоа во никој случај не е почетна точка. Обединетите нации (ОН) веќе ја прогласија 2022 година за најсмртоносната за Палестинците, вклучувајќи ги и децата, на окупираниот Западен Брег во последните две децении.
Стапката на убиства уште повеќе се зголеми во текот на изминатите 10 месеци. Последните податоци на агенцијата за деца на ОН, УНИЦЕФ, забележаа зголемување од 250 отсто во убиствата на палестинските деца на окупираниот Западен Брег и Ерусалим. Од октомври наваму на секои два дена во просек се убива по едно палестинско дете, се вели во соопштението.
Ваквите систематски убиства од страна на израелските војници, велат групите за човекови права, се случуваат во услови на речиси целосна неказнивост.
„Јасно е дека израелските власти и војници имаат намера да убиваат палестински деца“, изјави за ТРТ Ворлд Ајед Абу Ектаиш, директор за Програмата за одговорност при Одбрана за деца интернационално- Палестина (ДЦИ-П).
Тој истакна дека во последниот период војниците сè почесто користат други средства за намерно убиство.
„Она што го забележавме е дека сè повеќе ги спречуваат амбулантите да ги префрлат ранетите деца и ги оставаат да крварат или пукаат во нив откако ќе бидат повредени“.
„Ова е доказ за намерно убиство. Има случаи на палестински деца кои биле застрелани во нивните домови, други кои учествувале во мирни протести, други кои фрлале камења или молотови коктели“, рече Абу Ектаиш.
Во сите овие случаи, децата нè претставуваат закана за животот на окупационите војници и не оправдуваат пукање со боева муниција, додаде тој.
Здив на животот
Во селото Деир Абу Мишал, околу 24 километри западно од Рамалах, Салам Захран не може да се соочи со шокот што го доживеа на 9 јули, кога израелските војници го застрелаа нејзиниот 13-годишен син Гасан.
Гасан си играл со своите пријатели на скутер во насад со маслинови дрвја во близина на главниот пат што го делат Палестинците и илегалните доселеници, каде што често се стационирани војници. Очевидци изјавија дека тројца војници излегле од автомобил и испукале вистински куршуми кон децата, убивајќи го Гасан.
„Тие отворија оган. Мојот син беше повреден со куршум во стомакот и падна на земја. Младите од селото се обидоа да го евакуираат кога војниците почнаа силно да пукаат кон нив. Тие рекоа дека кон нив биле испукани повеќе од 20 куршуми“, изјави Захран од нејзиниот дом за ТРТ Ворлд.
Израелските војници, исто така, го спречуваа амбулантното возило 20 минути да стигне до Гасан, оставајќи го да искрвари, додаде таа.
„Гасан беше здив на животот. Беше дел од моето срце“, рече Захран со воздишка меѓу созлите.
Таа не може да го отвори неговиот плакар по убиството.
„Тој беше мојот среден син и беше многу љубезен. Секогаш кога некој ќе прашаше: „Немаш ќерки? би рекла „Гасан е мојата ќерка“. Тој беше многу корисен низ куќата, миеше садови и чистеше, се грижеше да ми го намали товарот“.
Без оглед на околностите на убиството на нејзиниот син, објасни таа, не постојат легитимни причини за убиство на дете од војници вооружени до заби.
„Дури и да држел камен, како ќе ги повреди каменот? Тој е 13-годишно дете! Како може да ги повреди? И да отворат оган кон него со толкаво насилство. Кој е навистина насилникот? Ние или окупаторот? Кој има способност да убива и обезглавува глави?“, праша таа.
Среде масовните убиства од страна на Израел во Газа и постојаните смртоносни напади во северните окупирани градови на Западниот Брег, како Џенин и Тулкарем - каде родителите треба да ги закопуваат отсечените екстремитети на своите деца во пластични кеси - многу жители на окупираниот Западен Брег и Ерусалим почнаа да чувствуваат благодарност за она што треба да бидат нечии основни права.
„Со оглед на она што се случува во Газа и во Џенин, и целата ситуација на теренот, почнувате да размислувате: „фала богу што успеав да го видам последен пат и да се збогувам со него“, рече Захран.
„Фала му на Бога што успеав да го закопам цел.
