Берлин е дом на најголемата палестинска дијаспора надвор од Блискиот Исток, со проценета бројка која надминува 30.000.
Лоциран во југоисточната страна на центарот на Берлин, областа Нојколн има голем дел од арапското население во Берлин, вклучувајќи ги и Палестинците.
Порано жива населба, со ресторани за фалафели и купувачи од Блискиот Исток на улицата Соненале, позната и како „арапска улица“ во Берлин, областа повеќе не е полна со живот. Наместо тоа, тука е опиплив стравот од полициско насилство и тагата што произлегува од војната во Газа.
Во изминатите четири месеци откако Израел се вклучи во крвопролевањето во Газа, германската полиција беше на „готовс“, подготвена да се нафрли на секој протест на пропалестинската солидарност.
Социјалната атмосфера стана толку непријателска што наставниците повикуваат полиција на децата.
Меј Зејдани, социолог и активистка за човекови права во Нојколн, силно ја забележа острата тактика на германската држава против солидарниот активизам за Палестина.
Родителите во Нојколн се загрижени за своите деца, вели Зејдани, „На децата им се кажува да не кажуваат ништо на училиште. Им е кажано да не кажуваат дека се Палестинци или да не пишуваат или да кажуваат Слободна Палестина“.
Мајката на Зејдани е Еврејка, а нејзиниот татко е палестински муслиман. Иако живее во Берлин повеќе од 20 години, таа дава мрачна слика за иднината на Германија и изразува недостаток на надеж за земјата.
„Никогаш не очекував ништо, ниту од Израел, ниту од Германија. Навистина не верувам дека ниту еден од нив има некаков морален принцип или нешто слично“, изјави Зејдани за TРТ Ворлд.
Прво, рече таа, властите во Берлин воведоа ограничувања на слободата на собирање во октомври 2023 година. Во следните месеци повеќето пропалестински собири беа забранети.
Додека на неколку собири им беше дозволено на протестантите да поминат низ улиците на Берлин, многу непропорционален број полициски персонал беше распореден на таквите собири. На протестите во ноември, најмалку илјада вооружени полицајци следеа марш од околу 8.000 луѓе.
Берлинскиот јавен обвинител прави обиди да го криминализира познатиот палестински протестен слоган „Од реката до морето, Палестина ќе биде слободна“. Случајот се води во судот од октомври.
Неколку училишта во Берлин ги забранија кефија шамиите, налепниците за „Слободна Палестина“ и израелските мапи со боите на палестинското знаме.
Белата надмоќ и ционизмот
Зејдани првично мислеше дека про-израелскиот радикализам на германската држава е случај на психотично растројство вкоренето во фашистичкото минато на земјата.
Меѓутоа, откако дозна дека германското општество во голема мера остана рамнодушно кон систематското истребување на ромската заедница за време на нацистичкиот холокауст и сè уште не чувствува никаква вина за тоа, таа почна да го истражува расистичкиот агол.
Таа сега верува дека љубовната врска на германската држава со Израел главно произлегува од „конструкцијата на белината“. За Зејдани, еврејскиот народ успешно се поврзува себеси со европската белина преку ционизмот, што е целосно расистичка националистичка аспирација, слична на надмоќта на белата раса.
„Тие, еврејскиот народ, веднаш станаа дел од владејачката елита, во смисла дека не се исклучени од позициите на моќ, како што беа во минатото кога се залагаа за израелска држава“, вели таа. „Нивната позиција во американското општество, заедно со создавањето на колонијална национална држава во Израел, им помогна да го конструираат овој баланс на моќ и перцепција за белината.
Од страна на Германија, Зејдани тоа го опишува како „недостаток на морален рбет“. „Тие, германската држава, сфатија дека Холокаустот е ужасен затоа што убиваа Евреи, но не го направија следниот чекор за да признаат дека Холокаустот е ужасен затоа што убиваа луѓе“, вели таа.
Како активист веќе 19 години, таа се фокусираше на тоа да ги направи Германците посвесни за своето минато и да предизвика чувство на емпатија кај нив, но таа не виде многу промени во таа насока.
Таа не се откажа и наместо тоа се концентрираше на создавање заедница за оние кои се погодени од расизмот, наместо да го достигне главното општество.
Таткото на Зејдани е од Назарет, кој бил окупиран од Израел во 1948 година и целосно анектиран 15 години подоцна.
Додека нејзината мајка отсекогаш сакала да го напушти овој древен град, нејзиниот татко сакал да остане на таму, бидејќи мислел дека ако тој замине, ционистите ќе победат. Нејзината мајка на крајот се помирила со тоа и на крајот останала со својот сопруг.
„Ова е причината зошто Палестинците не сакаат да заминат сега - нема да му олеснат на Израел“, вели Зејдани, повлекувајќи паралели помеѓу одлуката на нејзиниот татко да остане во Назарет и илјадници Палестинци во Газа кои одбиваат да преминат во Египет и да станат бегалци.
Израелско-палестинскиот идентитет и начинот на кој таа дојде во Германија да студира ја прави различна во споредба со другите Палестинци кои живеат во Нојколн.
Повеќето Палестинци во Нојколн се бегалци кои дојдоа во Германија кон крајот на 80-те и 90-те по втората интифада. Како бегалци, тие тогаш немаа право на работа.
Откако Израел почна војна против Газа, Палестинците во Нојколн се во жалост. Одвреме навреме, тие слушаат вести за убиство на некој близок од рацете на израелските сили.
Дискриминација на работното место
Про-палестинската солидарност може да ве чини работа или можност за вработување во Нојколн.
„Луѓето не можат да најдат работа поради нивните антиционистички позиции“, вели Зејдани, додавајќи дека таа лично се соочила со таква дискриминација во 2016 година.
Тоа беше административна позиција на Универзитетот Хумболт каде што студирала за диплома.
Описот на работното место беше да се обработат апликациите за поддршка за универзитетски такси, вели таа. И кога се јавила да го дознае резултатот, лицето на телефон ја прашало: „Дали ти си таа што ја поддржува Палестина?“ а потоа отворено ѝ рекла: „Не си сфатила“.
„Знам и за други луѓе кои беа исклучени од интервјуа за работа бидејќи се против тековниот геноцид во Газа“, вели таа.
