Кафулето со концепт на „кафе-антикварница“, отворено со стари предмети и антиквитети собрани од домовите во областа Памуккале во Денизли, Туркије, им приредува носталгични моменти на своите гости.
Исмаил Алпарслан Еџе, кој долги години живеел во странство, по враќањето во родниот град Денизли почнал да работи со цел да отвори кафуле каде што ќе се пуштаат плочи од 1970-тите години.
Со својата пријателка Џансу Атик, барајќи стари плочи, наишол на многу антички предмети.
Одлучувајќи кафулето да го дизајнираат за да потсетува на 1970-тите години, Исмаил и Џансу почнале да собираат стари предмети и антиквитети од домовите.
Кафулето го отвориле со декорација која се состои од стара витрина, врежани фотелји, кристални лустери, машини за шиење, ѕидни часовници, стари радија, телевизори со лампи и бензински светилки. Кафулето ги потсетува своите гости на 1970-тите и 1980-тите години.
Исмаил истакна дека тргнал со намера да отвори простор каде што ќе се продаваат стари плочи за да се избегнат дневните гужви, но отвориле место кое буди носталгија не само во однос на музиката, туку и во изгледот.
Наведувајќи дека во кафулето има околу 3.000 предмети, Еџе рече дека секој од овие предмети е стар 50-60 години и си има своја приказна.
„Нашиот слоган е ‘Кафуле за оние кои имаат приказна‘. Овде не носиме предмети што немаат приказна. Тука има плочи, машини за пишување, радија, телевизори и машини за шиење... Се трудиме да ги одржуваме нивните приказни. Кога ќе отидеме во некој дом да купуваме предмети, ги прашуваме дали предметите имаат приказна. Тие ни кажуваат каде и како се користеле. Така ги купуваме нашите предмети“, нагласи Еџе.
„Убаво е да се потсетиш на нешто“
Нагласувајќи дека некои гости во кафулето доаѓаат за да се фотографираат, Еџе рече дека кафулето го шетаат како некој музеј.
Истакнувајќи дека постарите луѓе чувствуваат емотивни моменти во кафетеријата, тој додаде: „Луѓето кои доаѓаат тука, кога ќе видат некој предмет, велат: ‘И ние го имавме ова‘. Тоа создава мала тага, но убаво е да се потсетите на некои работи.“
„Предметите и музиката ве водат во минатото“
Озге Ирим, една од гостите, истакна дека кафулето што го посетила за првпат, буди носталгија и дека нејзе ја интересираат антиквитети што ги отсликуваат старите времиња.
Шерифе Четин, пак, нагласи дека во кафулето се чувствува како да патува низ времето.
Не забораваат и да се фотографираат кога доаѓаат во кафулето.
„Мебелот во кафулето и музиката што се пушта од плочите ме враќаат во минатото. Дизајнот многу ми се допадна, се чувствував како да патувам во историјата. Многу им се допаѓа и на моите пријатели кои доаѓаат со мене. Ова е многу погодно место за фотографирање. Ни причинува задоволство да ги испитуваме предметите кои се наоѓаат внатре“, раскажува Четин.
