Васим Салем nа 11 мај, наиде на протечена фотографија од неговиот исчезнат брат Ибрахим, која беше прикажана во истражувачки медиумски извештај за палестинските затвореници од Газа кои ги држеше Израел.
Сликата го прикажуваше Ибрахим, за кого семејството немаше слушнато пет месеци, како стои со врзани очи со рацете врзани над главата, облечен во сива тренерка, пред оградата од бодликава жица.
Сликата и извештајот ги зголемија стравувањата дека Израел има притворен центар сличен на озлогласениот затвор со кој управуваат американските сили во Абу Граиб во близина на главниот град на Ирак, Багдад, каде што затворениците беа изложени на сериозно малтретирање, тортура, па дури и егзекуција од американски воен персонал.
Кога Васем му ја покажа фотографијата на семејството на Ибрахим, тие веднаш го препознаа.
Реакциите на ќерката и сопругата на Ибрахим беа со вчудоневидено неверување: „Ова е мојот татко!“ „Ова е мојот сопруг!
Иако потврдата беше длабоко вознемирувачка, таа му го даде на семејството првиот знак за тоа каде се наоѓа Ибрахим по неговото исчезнување. Но сè уште им недостигаат информации за неговата здравствена состојба или за обвиненијата против него.
Ибрахим, 34-годишен татко на три деца од Џабалија во Северна Газа, исчезна по рацијата на израелските сили во болницата Камал Адван.
На 9 декември, за време на интензивна бомбардирање, семејната куќа на Ибрахим беше уништена, убивајќи ги повеќето негови роднини и сериозно ранувајќи ги неговите три деца.
Кога тој брзаше во болницата Камал Адван за да биде со своите повредени деца, израелските сили го приведоа заедно со лекарите од болницата и други цивили и ја опколија болницата.
„Сите знаеме дека е фризер, па зошто беше приведен од Израел и зошто никој нема информации за неговата состојба? Васим изјави за ТРТ Ворлд.
Тортура надвор од разумот
Во истражниот извештај, американски медиум напиша дека фотографијата е направена од еден од израелските свиркачи кои работеле во озлогласениот пустински камп Сде Теиман управуван од израелската војска.
Првично воена база, Сде Тејман беше претворена во притворен центар како концентрационен логор за време на израелската инвазија на Газа.
Сместен на околу 30 километри од границата со Газа, во пустината Негев, сега се наоѓаат повеќето палестински затвореници земени од израелските сили, каде што се изложени на физичка и психичка тортура, во некои случаи и до смрт.
Изјавите на свиркачот, кои го детализираат ужасниот третман на палестинските затвореници - вклучително тепање, напади на кучиња, политики за гладување и одбивање на медицинска нега - се поткрепени со извештаи од групи за човекови права, објавени фотографии и видеа и сведоштва на ослободени затвореници.
Сите покажаа алармантен скок во децениското малтретирање и употреба на тортура на Израел против палестинските затвореници од октомври 2023 година.
„Иако зачестеноста на апсењата значително се зголеми по 7 октомври, тоа ја одразува политиката на одмазда и истакнато агресивно однесување на окупаторската армија“, изјави Абдула Ал Загари, шеф на Здружението на палестински затвореници (ППС), за ТРТ Ворлд.
„Од моментот на апсење, преку сослушувањето и притворските центри, притворениците биле подложени на различни методи на тортура“.
Според застрашувачките и зачудувачки сведоштва на некои ослободени затвореници од Газа, Ал Захгари додава дека систематските методи на мачење му пркосат на човечкото разбирање.
„Затворениците се оставени во овие затвори со оковани раце и нозе и со врзани очи со денови и недели. Употребата на окови како средство за тортура доведе до ампутација на екстремитетите на некои затвореници во затворот Сде Тејман, каде што починаа голем број затвореници“, вели тој.
Најмалку 36 Палестинци загинаа во логорот, а израелската војска ја призна нивната смрт. Сепак, тие продолжуваат да тврдат дека затворениците се третираат „соодветно и внимателно“ и дека истражуваат секаков вид на недолично однесување.
И покрај јасните докази за тешко малтретирање и тортура, официјалните истраги ѝ се доверени на израелската влада.
На 23 мај, специјалниот известувач на ОН за тортура, Алис Џил Едвардс, го повика Израел да ги истражи овие „наводи за тортура и друго сурово, нечовечко или понижувачко постапување или казнување против притворените Палестинци од 7 октомври 2023 година“, но одговорот е минимален.
Од друга страна, САД, најверниот сојузник на Израел и дипломатски и воен поддржувач во израелската геноцидна војна врз Газа, не отидоа подалеку од тоа што изразија дека се „длабоко загрижени“ поради неодамнешните извештаи за тортура врз Палестинците во израелски притвор.
На 3 јуни, Харец објави дека израелската воена полиција започнала 48 кривични истраги, главно поврзани со смртни случаи на затвореници, вклучувајќи ги и 36-те Палестинци кои загинаа во Сде Тејман и двајца затвореници од Газа кои починале на пат кон објектот.
Сепак, не е поднесена кривична пријава, а ниту еден од осомничените не е уапсен.
Многу групи за човекови права се загрижени поради тоа што меѓународната заедница му дозволува на Израел да спроведе своја „истрага“, со оглед на историскиот недостаток на одговорност на државата во однос на однесувањето на израелската војска и правдата за Палестинците.
Пет месеци молк
Откако започна израелската војна на опколената енклава, која сега беснее во својот осми месец и уби речиси 37.000 луѓе, илјадници Палестинци беа приведени од Газа под маската на „законот за незаконски борци“, контроверзен израелски закон кој ги лишува од статусот на воени затворени.
Меѓу приведените има жени, деца и членови на виталните служби во заедницата, грабнати од нивните семејства поради произволни причини како што се ненапуштање на своите домови на север.
„Од почетокот на израелскиот геноцид врз Палестинците во Газа, окупацијата спроведува масовни апсења на граѓани, кои се соочуваат со присилно исчезнување и непозната судбина“, вели Ал Загари.
„Проценуваме дека бројот на затвореници од Појасот Газа надминува 4.000 затвореници, кои се држат во угнетувачки услови и нехумани околности.
Законодавството, изменето во декември минатата година, ѝ дозволува на војската да приведува луѓе 45 дена без налог за апсење и соодветни правни постапки, давајќи им легитимитет на израелските сили произволно да ги приведуваат Палестинците низ енклавата.
Загари објаснува дека за овие 45 дена притвор, затворениците се практично невидливи – нивните имиња не се откриваат, им е забранет пристапот до адвокатите, а нивните семејства не се известени.
„Затворениците од Газа се соочуваат со присилна политика, присилни исчезнувања и недостаток на откривање на какви било информации, спречувајќи ги локалните или меѓународните организации за човекови права да комуницираат со затворениците“, додава тој.
Недостатокот на транспарентност околу овие притвори ја зголемува неволјата за семејствата, кои немаат јасен пат до информации или правда, при што притворениците навидум исчезнуваат во правната неизвесност, држени без обвинение или објаснување, а нивните основни права се ускратени.
За семејството на Ибрахим, молкот траеше пет месеци кога семејството случајно дозна дека тој е задржан во Сде Тејман.
„Нема правни патишта што можеме да ги следиме за да го ослободиме брат ми или дури да дознаеме за неговата здравствена состојба. Знаеме само дека тој е во некаков затвор како Гвантанамо“, вели Васим, братот на Ибрахим.
„Семејствата на сите овие луѓе бараат надеж дека тие се живи. Ако ова не е геноцид, што е тоа?“ тој прашува.
И покрај тоа што наиде на широко распространета осуда од организациите за човекови права ширум светот, Израел продолжува да управува со овие концентрациони логори, омаловажувајќи ги повиците за транспарентност и одговорност.
Ова ја зголемува маката на околу 9.000 палестински заробеници на окупираните палестински територии, кои се арбитрарно притворени и држени под административен притвор подолг период.
