Повеќе од две децении по терористичките напади на 11 септември 2001 година, дискриминацијата и омразата кон муслиманите во САД сè уште постојат што предизвикува гнев кај најголемата американска муслиманска група за застапување на граѓанските права.
„По 22 години, за жал, исламофобијата се вкорени и стана дел од структурата на расизмот што постои во делови од нашата земја“, рече Хусам Ајлош, главен извршен директор на калифорнискиот отсек на Советот за американско-исламски односи (ЦАИР- ЦA).
Ајлуш изјави за Анадолу дека речиси еден милион муслимани, од околу пет милиони во САД, живеат во државата Калифорнија и посочи дека вознемирувањето и предрасудите против муслиманската заедница остануваат распространети децении по 11 септември.
„Повеќе од 50 отсто од муслиманските ученици во Калифорнија се соочуваат со некаква форма на вербално и физичко малтретирање во државните училишта само затоа што се муслимани“, рече Ајлуш.
„Покрај тоа, сè уште има владини списоци за следење на речиси 1,6 милиони луѓе, од кои речиси сите се муслимани, кои ги имаат нивните имиња на списокот за следење патувања или имаат имиња со муслимански призвук. Видовите на злоупотреби кои произлегоа по 11 септември во кои учествуваше владата станаа дел од тоа како еволуираше исламофобијата“, продолжи тој.
„Муслиманите се малтретирани на аеродромите, каде ФБИ врши претреси, а поставува и информатори во џамиите и им дава зелено светло на другите федерални агенции како ЦИА да ги следат муслиманите од други земји како Сирија, Либија и Судан“.
Злосторствата од омраза против муслиманите вртоглаво се зголемија веднаш по нападите на 11 септември, зголемувајќи се за 1.617% од 2000 до 2001 година, според статистичките податоци на ФБИ.
Тој силен скок го одбележаа некои од најголемите случаи на злосторства од омраза против муслиманската заедница во историјата на САД.
„На американската влада под администрацијата на Џорџ В. Буш ѝ требаше непријател кој ќе им овозможи на новите конзервативци да ја започнат својата кампања и 11 септември создаде совршен изговор да ги направи муслиманите непријатели“, објасни Ајлуш, велејќи дека секој стереотип на муслиманската заедница беше искористена за непочитување, малтретирање и приведување на секој што одговара на тој калап.
„Како јадевме, како се облекувавме, како зборувавме стана сомнително“, рече тој за дискриминацијата со која се соочија муслиманите по 11 септември.
„Доколку изнајмиле камион за да го преместат својот мебел, ќе биде повикан ФБИ. Ако муслиманите патуваат почесто во странство или повлекуваат поголема сума на готовина за бизнис веднаш се претпоставуваше дека прават нешто лошо и беше повикувано ФБИ да истражи.
„11 септември создаде моментум за создавање и пораст на нетрпението и ксенофобијата во Америка за да се оправда дискриминацијата на муслиманите. Тоа им дозволи да кажат „Не ги мразам сите муслимани, само оние што прават х, ј или з“, само да ја оправдаат нивната омраза“, рече Ајлуш.
„Исламофобијата веќе беше силна пред 11 септември“, рече Луиз Чаинкар, професорка по социологија на Универзитетот Маркет во Милвоки, Висконсин, специјализирана за арапски и муслимански американски студии.
„Непосредната реакција против сите за кои сметаа дека се муслимани докажа дека е така“, рече Чаинкар за Анадолу.
„Тоа се потпира на перцепцијата дека сите се исти. Таквите перцепции никогаш не се применуваат за белците или христијаните. Се разбира, рамката дека 11 септември беше „муслиманска работа“- нешто вродено во тоа да се биде муслиман, само ја влоши состојбата.
Со оглед на тоа што многу муслимани се етикетирани како терористи и поддржувачи на водачот на Ал Каеда, Осама бин Ладен, Чаинкар рече дека муслиманската заедница во Америка се чини дека исчезнала во сенка веднаш по нападите од 11 септември.
„Отпрвин тие донекаде „се криеја“, што значи дека ги водеа своите животи многу тивко“, рече Чаинкар.
„Потоа, тие изградија организации да се борат за нивните права, изградија солидарност со другите групи и на крајот станаа силни компоненти на американското граѓанско општество. На тоа муслиманско движење за зајакнување и еднаквост во Соединетите Држави му требаа повеќе од две децении борба и упорност за да еволуира таму каде што е сега. Но, дури и по 22 години, истите фактори од 11 септември и пред 11 септември продолжуваат да предизвикуваат страв кај некои Американци.
„Може да се користат истите стереотипи: насилни, терористи, угнетувачи на жените“, рече Чаинкар.
„Нивната употреба за политичка добивка се зголемува во време на избори и воени времиња.
Заклучокот е дека исламофобијата постои во сегашноста, иако 11 септември избледе во минатото.
„Истражувањата покажаа дека исламофобијата се зголемува не само во врска со настаните во светот, туку и во моментите на изборите во САД. Затоа очекувам дека ако муслиманите повторно станат цел на реториката во кампањата оваа година, ќе забележиме зголемување“, продолжи Чаинкар, потенцирајќи го поранешниот претседател Доналд Трамп, кој моментално води кампања за републиканската претседателска номинација во 2024 година.
„ Знам дека Трамп вели дека ќе ја прошири „забраната“, но досега тој не го употреби зборот „муслиман“ во изјавите што ги видов. Но луѓето знаат што значи тоа“.
Таа мислеше на ограничувањата спроведени од администрацијата на Трамп која им забрани на речиси сите патници од пет, главно муслимански земји - Сирија, Иран, Јемен, Либија и Сомалија да влезат во САД. Подоцна беа додадени Чад, Северна Кореја и Венецуела.
Ајлош се согласува со таа забелешка, велејќи дека корелацијата на 11 септември со исламофобијата се трансформира во многу подлабока форма на дискриминација за време на претседателската кампања на Трамп во 2016 година и откако беше изгласан за функцијата.
„Кога Трамп излезе на сцената, пак стана популарно да се биде расист во Америка засновано врз неговиот став дека „не сум единствениот што размислува така“ и одобрувањето на расизмот кон Мексиканци, црнци, азијци, евреи и муслимани.
„Верувале или не, видовме уште еден бран на исламофобија кој беше пожесток и поинтензивен од она што го видовме по 11 септември“, продолжи Ајлуш.
„Трамп започна кампања која подразбираше страв од муслиманите и од исламот и ги оживеа муслиманите како закана. Тогаш почнавме да гледаме нови акти на исламофобија, вклучително училишно малтретирање, дискриминација на муслиманите и таргетирање на џамии со вандализам и говор на омраза, кои станаа многу поголеми во обем отколку што видовме по 11 септември“.
Ајлуш рече дека тој тип на екстремна исламофобија е присутен и денес.
„За жал, бројките повторно се зголемија. Сведоци сме на оживување на исламофобијата. Но да бидеме фер, сега повеќе луѓе ги пријавуваат овие случаи на дискриминација отколку што тоа го правеа веднаш по 11 септември“, рече тој. „Исламофобијата сè уште постои, но ние се справуваме со неа на многу поголемо ниво преку политички прашања.
Професорката Чаинкар смета дека анти-муслиманските ставови се стимулирани од надворешната политика и војните на САД, без разлика кој е претседател.
„Овие стереотипи се во игра за да се промовира јавната поддршка за нив. Тие се исто така стимулирани да ја поддржат поддршката на американската влада или да не ги осудат дејствата на сојузниците како што се Израел или Франција, за кои се смета дека се ангажирани во анти-арапски и анти-муслимански акции“, рече Чаинкар.
„Затоа, сè додека САД се впуштаат во насилство во делови од мнозинскиот муслимански свет или ги поддржуваат сојузниците кои го прават тоа, тие стереотипи ќе останат... 11 септември не ги предизвика, како што ниту временската дистанца од 11 септември нема сама по себе да ги отстрани.
Чаинкар објасни дека се преземени важни чекори во текот на изминатите 20 и повеќе години за да се создаде подобро разбирање на американската муслиманска заедница.
„Муслиманите изградија организации и направија одлична работа градејќи солидарност“, рече таа. „Тие се меѓу религиозните групи, организациите на БИПОК (Црни, домородни и луѓе со боја) и граѓански групи. Затоа би рекла дека муслиманите беа во првите редови во процесот на создавањето на овие промени.
Но промената нема да дојде лесно, според Ајлуш.
„Расизмот сè уште постои, но мораме да се погрижиме да ја сопреме исламофобијата и расизмот воопшто“, рече тој.
„Направете да е нелегално да се дискриминира врз основа на раса и погрижете се луѓето да бидат санкционирани за тоа. Погрижете се јавното мнозинство да не молчи и да е подготвено да зборува кога е потребно и да се спротивстави на оние кои се занимаваат со исламофобија и расизам .
Ајлуш верува дека чувствата ги надминуваат 22-те години откако 11 септември ја донесе исламофобијата во првите редови на американското општество.
„Мислам дека нема да имаме илузија дека некогаш можеме да направиме да исчезне исламофобијата или расизмот“, рече тој. „Ако некој го мисли тоа, ќе биде разочаран.
„Не можеме да дозволиме жртвите на исламофобијата самите да се бранат бидејќи нападот врз еден е напад врз сите“, продолжи тој.
„Доколку гледаме како некоја група е цел, а ние не дејствуваме или зборуваме, тогаш сме дел од проблемот затоа што дозволуваме тоа расистичко однесување да стане нормално.
