Еден млад лекар познат во својата заедница како „сликар на насмевки“ поради неговата способност да ги натера луѓето да пукаат од радост од портретите што ќе ги нацрта, излезе со уште една иницијатива да му помогне на својот народ.
Изедин Лулу (22) постави бесплатна алатка за настава за да им помогне на колегите студенти по медицина да го продолжат своето образование, среде тековната геноцидна војна во неговата татковина.
Од 7 октомври, во израелските напади загинаа најмалку 500 здравствени работници во палестинската енклава, според Министерството за здравство на Газа, а уште 300 сè уште се држат во тајните израелски затвори кои се вмешани во скандали со тортура и злоупотреба.
Тој верува дека сега е поважно од кога било да се има „сеопфатен здравствен систем во Газа“ кој функционално одговара на итноста на вообичаените случаи како резултат на израелските напади, со здравствени работници обучени не само како лекари, туку и како лидери кои можат „ефикасно да одговорат во кризни времиња“.
Војната ги прекина студиите
Лулу беше поттикнат од сопствените искуства, поради тоа што неговото медицинско образование во училница беше прекинато со избувнувањето на бесната војна, и наместо тоа беше принуден да се фокусира на лекување и спасување на своите луѓе во болничките одделенија кои трагично станаа жртви на истата војна.
Беше во ноември, еден месец од војната, кога Лулу помогна во неговата прва операција под водство на починатиот д-р Аднан Ал Бурш, шеф на одделот за ортопедска хирургија на Ал Шифа. Лулу беше сведок на рани кои дотогаш никогаш не ги виделе во Газа дури и од најискусните хирурзи.
Додека се обидувал да лекува млад човек чие стапало беше речиси ампутирано од израелски напад, надвор израелски тенкови почнаа да ја опкружуваат болницата која се бореше да функционира без гориво, чиста вода и ограничени медицински материјали, поради акцијата на израелските сили за спречување на основните потреби во Газа.
Студентот по медицина од петта година брзо стана вешт во обидот да ги лекува 700-те пациенти во Ал-Шифа.
Тогаш концентраторите на кислород почнаа да се исклучуваат, што предизвика смрт на осум пациенти во ИЦУ, рече Лулу за ТРТ Ворлд, потсетувајќи на почетокот на израелската опсада.
Тој споделуваше видеа на својот Инстаграм од почетокот на опсадата, документирајќи ги катастрофалните услови во болницата, која Израел сега ја претвори во пепел.
„Снајперисти ги гаѓаа луѓето во ходниците на болницата. Лекарите не можеа да се движат кон нив за да ги спасат“, се сеќава младиот човек.
„Бевме принудени да гледаме како луѓето крварат до смрт пред нашите очи“, додаде тој, раскажувајќи само за почетокот на, како што рече, неговиот живот кој се завртил за 180 степени.
„Тој ден сите мислеа дека нешто лошо ќе ми се случи бидејќи израелската армија ќе ја нападне Ал Шифа“, рече Лулу. „Но не. Бев во Ал Шифа, не знаејќи ништо за надворешниот свет бидејќи бевме без комуникација до 9 часот навечер“.
Соништа од под урнатините
Она што се случи потоа ќе го промени животот на Лулу засекогаш, поттикнувајќи го понатаму да ја создаде својата програма за медицинско учење.
На 13 ноември, тој добил повик со кој го информирале за убиството на 20 членови на неговото семејство, вклучително и неговиот татко и брат, во израелски напад врз неговата семејна куќа на работ на градот Газа.
„Во тој момент светот падна врз мене. Не можев да верувам што ми кажуваат“, рече Лулу, потсетувајќи се на тоа што беше „најголемата трагедија“ во неговиот живот.
Неговата мајка, тешко повредена, беше единствената преживеана од израелскиот напад.
Младиот лекар подоцна дознал од работниците на Црвената полумесечина, кои први дошле на местото на неговата уништена куќа, дека од под урнатините се слушале извици на помош од неговото семејство.
„Да ја имаа опремата што беше уништена од окупацијата, веројатно ќе имав барем уште неколку преживеани членови на семејството“, рече Лулу.
„Но алхамдулилах (сета слава е на Бога), ги изгубив 20-те сакани членови на семејството“, продолжи тој со достоинствен тон.
Фондацијата Самир, именувана по неговиот покоен татко, беше формирана за да ги исполни соништата на татковците да ги видат нивните деца да станат успешни квалификувани лекари.
Програмата, започната во мај, им нуди на студентите по медицина финансиска помош што Лулу ја собира преку онлајн донации.
Меѓународните донатори, вклучително и Human Concern International, му дозволуваат на Лулу да понуди работилници за обука, вклучително и оние за одговор при итни случаи, грижа за пациентите и напредни медицински техники, сите спроведени под постојана закана од израелски напад.
Слоганот на непрофитната организација стана „Од под урнатините до посветол палестински здравствен систем“, како што се гледа на нејзината веб-страница - сведоштво за неможностите од кои се роди.
Со локална помош, Лулу успеа да извлече дел од опремата од под урнатините на урнатата медицинска установа која се наоѓа далеку од местото каде што се наоѓаше.
Исцелување трауми
„Понекогаш бев принуден да ги одложам предавањата, па дури и завршните состаноци поради масовните воздушни напади и копнената инвазија“, објасни Лулу.
Тој стапил во контакт со колеги медицински лица, како д-р Фадел Наим, човекот кој му кажал за смртта на неговиот татко во телефонски повик.
Д-р Наим, шеф на ортопедска хирургија во Арапската болница Ал Ахли, обезбеди простор во училницата, опрема и наставни материјали потребни за првата лекција на Лулу да помине добро.
На 21 јуни беше спроведен курсот Бејзик Траума Лајф Сапорт (БТЛС), со што беше одбележана петтата сесија од програмата за обука.
Двајца лекари, д-р Хани Ал-Кади и д-р Осама Хамед допатуваа од Јордан во хуманитарна мисија да ги водат сесиите, додека дел од тимот од експерти, тренери и специјалисти за итни случаи кои Лулу успеа да ги ангажира.
Курсот БТЛС беше направен за да ги опреми студентите по медицина со основните вештини за прва помош потребни за ефикасно реагирање на итни ситуации, особено оние кои вклучуваат трауматски повреди, вклучувајќи изгореници од трет степен, како и оние на кои им е потребна ампутација, сите секојдневни појави во тековната војна.
Лулу моментално работи како асистент во болницата за Јавна помош во Северна Газа, а деновите ги минува во операциона сала, од 9 часот наутро до 2 часот по полноќ, со само кратки паузи среде бескрајниот бран на итни случаи.
Иако неговата иницијатива им помага на сонародниците Палестинци да станат спасители на животот, тој, лекарот некогаш познат како создавач на насмевки, свесен дека неговото семејство сè уште останува заробено под урнатините, вели дека за него „пронаоѓањето причина за насмевка стана огромен предизвик“.
