Поминаа десет дена откако 22-годишната Нариман Ал-Фасих ја погреба својата ќерка Сиела, стара 13 дена. На возраст од речиси две недели, бебето Сиела ѝ подлегна на хипотермијата во нивниот кревок шатор во Ал-Маваси.
Загубата останува сирова, а секој застрашувачки налет на ветар што се пресекува низ истрошената ткаенина на семејниот шатор за раселелните повторно ја отвора раната. Горчливиот студ што навлегува во тенката облека на Нариман сега носи поостар убод - немилосрден потсетник на ќерката што не можеше да ја загрее.
Нејзиниот сопруг, Махмуд Ал-Фасих, се обидува да ја утеши, бришејќи ги солзите додека таа ја држи ситната облека на Сиела и излитено ќебе што некогаш ја покриваше. Неговите напори се залудни.
„Постојано ѝ велам да го прифати она што го сака Бог“, вели 31-годишниот за ТРТ Ворлд, со треперење на гласот.
Тој ја поттикнува да најде сила за нивните две други деца - четиригодишниот Рајан и двегодишниот Нихад - но неговите зборови звучат шупливи, дури и за него.
Тој не можеше да ги скине рачно напишаните белешки за добредојде што ги закачи пред шаторот за да го прослави раѓањето на Сиела. Сега, тие летаат на силниот ветер, прогонуван потсетник на она што го изгубиле.
Додека Газа ја издржува својата втора зима среде злобната израелска војна, страдањата на нејзиниот народ се продлабочуваат. Над 90 отсто од населението е раселено, а со блокирањето на суштинската хуманитарна помош, нивната ситуација станува пострашна.
Во услови на зголемен глад, слаби шатори и отсуство на топлина, најмалку седум новороденчиња починаа од хипотермија само овој месец.
Во нивниот растурен шатор во близина на бурното крајбрежје на Газа, мажот и жената ги преживуваат настаните што доведоа до смртта на Сиела. Нариман се сеќава како нејзината ќерка изгледала добро таа вечер, доејќи три пати, последниот во 3 часот наутро. Таа ја ставила Сиела меѓу себе и Махмуд за топлина. Во зори, Махмуд се разбудил да запали оган, само да ја затекнал Сиела вознемирувачки мирна.
„Ја најдовме неподвижна“, шепоти Нариман. „Нејзиното мало тело беше замрзнато“.
Тие веднаш отишле во блиската теренска болница, каде лекарите се обиделе да ја реанимираат, но веќе било доцна.
„Целото нејзино тело стана сино“, се сеќава Махмуд, а неговиот глас се скрши. Причината за смртта беше јасна: изложеност на остар студ во шатор кој не нуди вистинско засолниште.
Од 7 октомври 2023 година, над 45.500 Палестинци загинаа во израелската војна. Додека повеќето беа убиени од гранатирање и насилство, други подлегнаа на гладот.
Хипотермијата сега се појави како уште еден тивок убиец во опколената енклава, при што седум бебиња се пријавени дека умреле од студ.
Застрашувачка реалност
Д-р Ахмед Саид, шеф на педијатрија во болницата Насер во Кан Јунис, изјави за TРТ Ворлд дека новороденчињата кои починале од хипотермија биле на возраст меѓу четири дена и еден месец.
„Овие доенчиња, кои немаа претходни здравствени проблеми, подлегнаа на тешка хипотермија, што доведува до срцев удар, претворајќи го телото на детето во блок од мраз“, објасни тој.
Новороденчињата се особено ранливи поради нивната ограничена способност да ја регулираат телесната температура, малата површина на телото и недостатокот на поткожно масно ткиво, додаде д-р Саид.
„Сите случаи што ги видовме вклучуваат семејства раселени во шатори, кои не ги исполнуваат ниту основните барања за преживување“, рече тој.
„Родителите се будат за да го најдат своето бебе тивко и неподвижно, само за да откријат дека детето се претворило во мраз“.
Смртта на Сиела го втурна нејзиното семејство во спирала на скршени срца и беспомошност.
Махмуд зборува за својата болка: „Да го држиш своето дете, сонувајќи за нејзината иднина, само да го изгубиш поради нешто што може да се спречи - тоа е болка што ниеден татко не треба да ја поднесе“.
Тој ја обвинува војната за нивното страдање.
„Да имавме основно греење или соодветно засолниште, таа сепак ќе беше со нас. Но војната ни одзеде сè“.
Семејството беше раселено 13 пати од 10 октомври минатата година, бегајќи од немилосрдните бомбардирања кои го уништија нивниот дом во северниот дел на Газа.
Сега, во Ал-Маваси, живеат во шатор кој едвај ги издржува зимските бури. Махмуд, кој ја загуби работата како таксист поради конфликтот, се бори да го обезбеди своето семејство.
„Преживуваме со остатоци, а нашиот шатор повеќе се чувствува како замрзнувач отколку како дом“, вели тој.
Саид ја истакна недостигот на хуманитарната помош.
„Недостигот од основни залихи е акутен, од пелени до адаптирано млеко и облека. УНИЦЕФ неодамна обезбеди облека за 250 новороденчиња, но залихите се потрошија за два дена. Како треба да се грижиме за останатите?“ праша тој.
Нариман сега се плаши за нејзините други деца, кои спијат завиткани во слоеви позајмена облека под оскудна постелнина.
„Студот не поштедува никого“, вели таа со треперење на гласот. „Продолжувам да ги проверувам во текот на ноќта, плашејќи се дека ќе замрзнат како Сиела“.
Постојан страв
Речиси 500 метри подалеку, Сана Ал-Астал се грижи за безбедноста на своето новороденче Ејас, родено во средината на декември.
Ставајќи повеќе парчиња облека во слоеви над Ејас за да го загрее, Сана се чувствува беспомошно.
Неухранета и слаба поради недостигот на соодветна храна, таа се бори да се опорави од породувањето и да го дои своето бебе.
„Немаме никаков животински протеин четири месеци“, вели таа. „И претходно, ретко можевме да си го дозволиме тоа поради надуените цени“.
Живеејќи во постојан страв, Ал-Астал поминува непроспиени ноќи обидувајќи се да го загрее Ејас.
„Го тријам неговото тело, го лулкам, го хранам - правам се што можам за да го одржам жив во оваа студена зима“, вели таа.
Според д-р Саид, бремените жени во Газа се заробени меѓу два мрачни исходи: фетална смрт или предвремено породување.
„Ова резултираше со наплив на предвремено породување, додека доносените новороденчиња се раѓаат со недоволна тежина“, истакна тој.
„Ова се алармантни показатели. На недоносените бебиња им е потребна специјализирана нега, нивните респираторни системи се кревки, а нивниот имунолошки систем е слаб. За жал, ни недостасуваат потребните вентилатори и медицинска опрема за да им ја пружиме грижата што им е потребна“, рече тој.
Очекувајќи повеќе случаи на хипотермија бидејќи хуманитарните услови продолжуваат да се влошуваат, Саид цврсто вели: „Единственото решение е да се запре војната и да се дозволи влез на помош и основни материјали за децата и другите. Без ова, ние се соочуваме со ескалација на цивилни катастрофи, особено меѓу ранливите групи како децата“.
