Во областа на биолошката отпорност, тардиградите или долготрајните или водените мечки, владеат надмоќно враќајќи се од екстремните услови благодарение на нивната способност да преживеат.
Нивната извонредна способност да издржат стресови од околината останува научно чудо, но сложените механизми во основата на оваа отпорност и понатаму се мистерија за научниците.
Една неодамнешна студија на научниците од Универзитетот во Вајоминг ги истражуваше молекуларните тајни на тардиградите, откривајќи сознанија кои би можеле да го револуционизираат нашето разбирање за толеранцијата на физичкиот стрес.
Централно место во нивното истражување беше улогата на специфичните тардиградни протеини во метаболичката регулација, особено протеинот познат како ЦАХС Д, познат по неговата способност да штити од исушување.
Феноменот на биомолекуларна кондензација
Научниците открија дека, кога е подложен на физички стрес, ЦАХС Д претрпува трансформативна промена, примајќи состојба слична на гел која ги штити есенцијалните молекули, а со тоа го зачувува интегритетот на клетките. Како што беше објаснето во претходно споменатата студија, овој феномен на биомолекуларна кондензација ја објаснува способноста на тардиградите да издржат исушување.
„Студијата дава увид во тоа како тардиградите, и потенцијално другите организми отпорни на сушење, го преживуваат исушувањето користејќи биомолекуларна кондензација“, истакнуваат авторите на истражувањето објавено во списанието „Протеин Саенс“.
Нивните наоди, исто така, се протегаат надвор од обичните тактики за преживување, навестувајќи ги потенцијалните примени во човечката биологија.
„Неверојатно, кога ги воведуваме овие протеини во човечките клетки, тие се претвораат во гел и го забавуваат нивниот метаболизам, исто како и тардиградите“, објаснува молекуларниот биолог Силвија Санчез-Мартинез.
Потенцијална примена кај луѓето
Потенцијалот за искористување на отпорноста на тардигарите во корист на човечкиот вид отвора можности кои се движат од интервенции против стареење до зголемување на складирањето на клетките за медицински цели. Меѓутоа, таквите аспирации бараат опсежно истражување и експериментирање.
„Како што се намалува стресот, тардираните гелови се раствораат и човечките клетки се враќаат во својот нормален метаболизам“, објасни Томас Бутби, молекуларен биолог од Универзитетот во Вајоминг.
Импликациите од новото истражување достигнуваат далеку и широко, нудејќи надеж за напредок во области како што се трансплантација на органи и третман на генетски болести.
Студиите веќе го истражуваат потенцијалот на тардиградните протеини во стабилизирањето на клучните медицински производи.
Патот до отклучување на целосниот потенцијал на отпорноста нна тардигардите допрва започнува, ветувајќи иднина во која човечките клетки ги пресликуваат овие чудесни микроскопски суштества, објави Саенс Алерт.
