Најновото зголемување на финансирањето на Европската вселенска агенција ќе значи лансирање на повеќе ракети и следствено на тоа се очекува поголема штета на атмосферата на Земјата.
Додека човештвото ги истражува крајните граници, јасно е дека постои „итна потреба да се развие регулатива за животната средина за да се ублажи штетата од оваа „брзорастечка“ индустрија“, сметаат членовите на истражувачкиот тим предводен од Роберт Рајан од Универзитетот во Лондон.
Вселенскиот туризам и климатските штетни емисии
Тие пресметале дека за само три години вселенски туризам, количината на емисиите што ја оштетуваат животната средина произведени од сите научни вселенски мисии заедно може да се удвои. Но, во двете категории, ракетите кои согоруваат стотици и илјадници тони гориво за време на лансирањето се многу поголеми виновници од авионите.
„Штетата од лансирањето на ракетите рутински се споредува со емисиите на стакленички гасови и емисиите на загадувачки материи во воздухот од воздушната индустрија, што нашата работа покажа дека е погрешна“, вели партнерката на проектот на Рајан, Елоиз Мараис.
Всушност, ваквите лансирања произведуваат штетни азотни оксиди кои несразмерно го забрзуваат осиромашувањето на озонот и глобалното затоплување.
Симулациите покажаа дека честичките од саѓи од изгореното гориво во стратосферата се околу 500 пати поштетни за загревање на Земјата отколку оние во близина на земјата.
И иако ракетите произведуваат само 0,02 отсто од глобалните емисии на саѓи, тие веќе се одговорни за 6 отсто од глобалното затоплување поврзано со саѓи.
Комерцијален туризам и трошење ресурси
Бројот на научни летови е сè уште мал, но се појави комерцијален сектор кој сака да овозможи патување во вселената за приватните вселенски патници.
Кнуд Јанке од Катедрата за астрономија на Институтот Макс Планк (МПИ) во Хајделберг е многу директен:
„Таквите вселенски летови се штетни за климата и се чисто губење ресурси, само затоа што неколку богати луѓе ги сметаат таквите патувања за статусен симбол.
„Се надеваме дека во иднина сите претенденти да летаат во вселената со ракети ќе станат свесни за штетните ефекти на оваа технологија. Исто така, се надеваме дека комерцијалните потфати на компаниите како SpaceX, Virgin Galactica и Blue Origin, и сите оние кои произведуваат мотори за нив, ќе ги земат предвид споменатите последици кога ќе ги дизајнираат во иднина“, изјави истражувачот Димитрис Дрикакис од Универзитетот во Никозија.
Тој и неговиот колега Јоанис Кокинакис одблизу го погледнаа издувниот столб на една таква ракета. Ефектот на производите од согорувањето значително се менува во зависност од надморската височина, објавија тие во списанието „Physics of Fluids“.
Тие објаснија дека тоа е затоа што хемискиот состав на воздухот се менува, главно поради тоа што густината енормно се намалува, поради што во трагата што ја остава ракетата се создаваат доволно азотни оксиди (азот моноксид и азот диоксид) за да претставуваат опасност за здравјето на луѓето.
Астрономите го испитуваат сопствениот јаглероден отпечаток
Во исто време, вселенските експерти и астрономите сè повеќе го испитуваат сопствениот јаглероден отпечаток од патувањата на конференции кои често се занимаваат со прашања за загадување и климатски промени.
Научниците предводени од Јирген Кнодлседер од Универзитетот во Тулуз ја процениле количината на стакленички гасови што се ослободуваат во атмосферата поради активностите на астрономите на околу 36,6 тони по лице.
Ако се земе предвид дека природата на Земјата може да компензира само околу 2 тони CO2 по човек годишно, астрономската заедница произведува 18 пати повеќе.
Јанке и неговите колеги го пресметале отпечатокот на CO2 на институтите што ги работат.
За 2018 година пресметале вредност од 18,1 тони CO2 по астроном. Речиси половина од тоа е создадено по повеќе од 1.000 официјални летови со авиони што тој и неговите колеги ги користеле за да патуваат на разни професионални состаноци и конференции таа година.
„Ние сме мала научна заедница и мораме да работиме заедно на меѓународно ниво“, вели Јанке осврнувајќи се на големиот број авионски летови.
Но, тој додава дека пандемијата на коронавирус покажала дека може да се одржат бројни состаноци и преку видео конференции.
Други главни ставки, кога станува збор за јаглеродниот отпечаток на Институтот, се потрошувачката на електрична енергија, особено за пресметките на суперкомпјутери, како и греењето на зградите на Институтот.
„Добро е што сега ги имаме тие бројки, бидејќи може да се управува само со она што може да се измери“, заклучува Јанке.
