Откако универзитетските функционери во Њујорк неодамна побараа од полицијата да ги разбие палестинските солидарни кампови во кампусот, при што беа уапсени стотици, студентите ширум САД поставија свои шатори за Газа.
Професорот Роберт Коен од Универзитетот во Њујорк е историчар на студентскиот активизам и протести. Тој неодамна со ТРТ Ворлд разговараше за најновите случувања во универзитетските кампуси и како тие се поврзани со минатите протестни движења во САД.
ТРТ Ворлд: Можете ли да ни кажете што се случи со протестите?
Роберт Коен: Па, имаа протест каде го окупираа плоштадот Гулд пред бизнис школата Штерн. До крајот на денот беше повикана полиција да го разбие, која уапси десетици и десетици студенти. Имаше околу 200 полицајци кои ги разбија демонстрациите.
Изговорот за тоа беше дека имало одредено непочитување на правилата за дозволување на студентите да ги поминат барикадите на плоштадот, а исто така, наведоа наводни антисемитски инциденти. И така тоа беше изговор за масовните апсења.
Јас не верувам во тоа. Многу ретко е да има луѓе уапсени толку брзо. Мислам, истиот ден за демонстрации кои беа ненасилни и слични на тие на Универзитетот Колумбија.
Тоа беше ден откако претседателот на универзитетот сведочеше пред Конгресот и луѓето во Конгресот се залагаа за нетолерирање масовни демонстрации и окупација. Потоа ја овластиле полицијата да влезе и тие уапсиле над 100 демонстранти и го разбиле протестот.
Но, потоа студентите повторно се вратија. Официјалните лица се под поголем притисок да го направат тоа повторно, да продолжат да го спречуваат собирот на студентите, бидејќи тие ги изедначуваат овие демонстрации со антисемитизам. И тоа се користи како говор на омраза, како оправдување за во основа сузбивање на слободниот говор и демонстрации.
ТРТ Ворлд: А што мислите за тоа?
Роберт Коен: Па, мислам дека е навистина проблематично затоа што, пред сè, во САД, поради Првиот амандман. Говорот на омраза, сѐ додека не се закануваат некому, не е забранет. Тоа е говор заштитен со Првиот амандман. А иронијата е што луѓето од десницата се толку критични кон левицата кога го користи тоа за да спречат расистички говорници да бидат на кампусот.
Сега тие го користат истото образложение дека овој говор на омраза е закана за луѓето. Сега тие самите го користат за да го потиснат говорот бидејќи велат дека им се заканува на еврејските студенти. Сега, знаете, не негирам дека тоа е голема земја. Имаше некои антисемитски инциденти, но сè уште постои прашање дали луѓето пребрзо го поистоветуваат антиционизмот со антисемитизмот.
Мислам, ако ве видат полн соомраза кога го критикувате или Израел или војната во Газа, тогаш тоа има импликации на слободата на говорот и навистина е проблематично. Значи, ова е една од тензиите - како, каде ја повлекувате границата помеѓу слободата на говорот и заканувачкиот и фанатистички јазик?
И мислам дека тоа некако не е решено. Мислам, начинот на кој ова често го дискутираат политичките лидери во земјата е да се претпостави веднаш, без толку многу емпириски докази дека сите овие демонстрации, дека сите овие демонстранти се антисемитски.
Но, некои од демонстрантите се Евреи. Значи, тоа навистина не дава ефект овде.
На задната страна на летокот што ми ја дадоа затоа што претходно застанав во кампот беше наброена литературата. Тие регрутираа анти-ционистички еврејски студенти. Значи, тоа не значи дека не можело да има некој на маргините кој бил антисемитист.
Но самата демонстрација, не сте заинтересирани да регрутирате еврејски студенти ако сте антисемитски. Па ми се чинеше дека е проблематично.
Само се прашувам дали тоа навистина беа причините или повеќе како изговор за тоа, затоа што треба да разберете дека Конгрес е непријателски кон овие демонстрации, кои се поистоветуваат со тероризмот и симпатизерите на Хамас и антисемитизмот, дека тие сакаат овие демонстрации да бидат потиснати.
Но дали е вистина дека овие демонстрации се про-Хамас, дека се антисемитски, дека се фестивали на омраза? И мислам дека тоа е еден вид поедноставување, да речеме дека можеби има такви луѓе, но нема да добиете маси студенти во САД кои протестираат за да изразат нетрпеливост и фанатизам.
Најчесто тие се вознемирени поради војната и убиствата. Па јас, само мислам дека не ми е убедливо. Мислам, отворен сум за тоа ако ми покажете докази, но не сум видел докази за тоа, бидејќи кога бев таму, имаше антиционисти на демонстрациите, а преку улица беа ционистите. Можеби тоа ќе се промени подоцна.
Но кога бев таму рано утрото, немаше конфликт меѓу нив. Значи, не видов никакви антисемитски инциденти. И јас бев таму некое време и бев добредојден. Затоа бев скептичен за тоа. И мислам дека само генерално има проблем што слободата на говор е контраинтуитивна.
Ако не ми се допаѓа тоа што го кажуваш, ти велам „ќути“. Тоа е слободен говор за мене, но не и за тебе. И тоа е навистина проблематично бидејќи универзитетот зависи од слободата и слободната размена на идеи за истражување. Да речеме дека некој мисли дека војната е погрешна и проблематична. Како ќе објасниш, како луѓето ќе знаат каква е твојата критика ако не можеш да зборуваш?
Значи, идејата дека и ционистите и антиционистите треба да можат слободно да зборуваат е важна за она за што треба да биде универзитетот, кој ја следи вистината.
ТРТ Ворлд: Како се чувствувате лично кога гледате што се случува на Универзитетот во Њујорк и другите колеџи?
Роберт Коен: Па, јас сум загрижен за прашањето на академската слобода и слободата на говорот. Во Конгресот имаше испрашување на некој професор во Колумбија кој изрази сочувство за палестинското ослободување и направи да звучи како да е про-Хамас.
Јас не би се согласил некој да биде про-Хамас, но тоа не значи дека треба да му се даде отказ од функцијата. Подучувањето на академската слобода значи дека ви е дозволено да ја следите вистината онака како што ја гледате. И ако тие се обидуваат да ги индоктринираат учениците или да ги принудат учениците да имаат своја позиција, тоа е злоупотреба на нивниот авторитет во училницата.
Но ако само пишувате книга за палестинскиот национализам и сте сочувствителни на палестинската кауза или дури и на Хамас, вие го имате тоа право како академик. За тоа треба да бидете заштитени. Затоа, јас сум загрижен дека она што го рече претседателот на Универзитетот Колумбија беше: „во основа не, ние ќе ја укинеме академската слобода за луѓето кои се премногу надвор од мејнстримот“.
И за мене тоа е кршење на академската слобода. Ако прочитам нешто за Хамас со што не се согласувам, ќе кажам. Тоа би било нешто што би го направил. Но не би рекол дека не можете да објавувате или не можете да бидете наставник на универзитетот затоа што ја имате оваа позиција.
Тоа е кршење на академската слобода. Тоа значи дека единствените луѓе кои имаат академска слобода се луѓето кои се согласуваат со мене или мејнстрим Америка. И ако го вратите тоа во периодот кога јас растев и кога траеше Виетнамската војна, ако сте му забраниле на универзитетот да ја критикува Виетнамската војна, знаете дека војната можеби никогаш немаше да заврши.
Со други зборови, токму антивоеното движење ги изнесе лагите, митови и проблемите со таа војна што помогна конечно, по години и години, да се убедат луѓето дека војната е погрешна. Значи, гледам дека тука има многу тензија. На луѓето им правите да се чуствуваат непријатно затоа што преиспитувате нешто за што има голема јавна поддршка.
Но на некој начин, како академски интелектуалец, ваша работа е да поставувате прашања кога мислите дека нешто не е во ред и не можете да го направите тоа ако вашиот говор е потиснат затоа што е непопуларен. И тоа е навистина еден вид проблем со ова, што академиците треба да имаат слобода да го истражуваат она што го гледаат како историска вистина во мојата област, без разлика дали се согласувам со тоа или не.
И пак, ако не се согласувам со тоа, ќе се расправам со личноста. Но мислам дека тоа е здраво. Мислам дека не е добро да ги потиснуваш идеите со кои не се согласуваш. И тоа за мене е она што се случува сега, бидејќи овде има толку жестока реакција на антивоеното движење.
ТРТ Ворлд: Па, за мејнстримот, анкетите сега велат дека мнозинството Американци мислат дека Израел треба да воспостави прекин на огнот во Газа. Но тогаш имаме политичари и американскиот претседател Џо Бајден кои штотуку одобрија милијарди долари помош за Израел. Значи, кој навистина не е во чекор со мејнстримот?
Роџер Коен: Има разлика. Размислете за кампусот. Има разлика помеѓу прашањето и движењето во американската историја.
Студентските движења отсекогаш биле непопуларни- од јужното движење против расната дискриминација на шалтерите за ручек во 1960 година, Слободни возења (Freedom Rides), движењето за слобода на говорот, антивоеното движење. Студентските движења беа непопуларни дури и кога Виетнамската војна стана непопуларна. Антивоеното движење беше уште понепопуларно. Сега, како е тоа можно?
Па, се работи за културен конзервативизам. Пред се, како кога спортистите и САД заземаат пол-позиција, како кога кошаркар, фудбалер зазема радикална позиција во политиката, тие велат „ќути и играј“. Со студентите тоа е „замолчи и учи. Треба да ги почитувате вашите постари. Тука си да учиш“'
И така, излегувате од вашата пропишана општествена улога со поставување прашања. Така, велам, дури и ако анкетите покажат дека има зголемени критики за војната во Газа и за израелската политика, и понатаму ќе има студентско движење кое покренува прашања за кои на луѓето им е непријатно затоа што окупираат територија.
„Сето ова е за нивно осудување. Тие се антисемитисти, тие се про-Хамас, тие се протерористи“.
Со други зборови, тие се многу пати карикатурирани, делумно затоа што на луѓето им е непријатно кога младите не ги почитуваат своите постари. Значи, она што ви го кажувам нелогично, но отсекогаш било случај мнозинството од американската јавност да се чувствува непријатно од студентскиот активизам.
Така, ова движење покренува критични прашања за војната во Газа и земјата сега почнува да поставува прашања за тоа. Но тие сè уште не го сакаат движењето. И тоа делумно се должи на тоа да, ако го отворите Волстрит журнал ќе прочитате дека како „универзитетот има еден куп разбудени професори кои се за Газа. Луѓето ги подготвуваат да станат про-Хамас, знаете, сочувствуваат со тероризмот“.
И тоа е такво искривување бидејќи предмет број еден во САД се бизнисот и финансиите, а број два е компјутерската наука. Нема многу луѓе кои прават радикални блискоисточни студии како нивните колеџ кампуси. Но знаете, ваквите травестија се многу моќни.
Значи она што го велам е дека движењето е под влијание на сите оние фактори кои го прават непопуларно, без разлика каква критика користи. А потоа има и многу обоени студенти. Има студенти кои се облечени во палестинска кефија. Поради тоа се чини дека е туѓо за мејнстрим белата Америка.
Значи, постои и тоа непријателство. Во извесна смисла, навистина е тешко за кое било студентско движење да добие еден вид фер сослушување и да биде ценето за она што го покрена. Наместо тоа, им се забележува што поставуваат непријатни прашања.
Дури и во 1968 година, кога по Тет офанзивата, земјата се сврте против Виетнамската војна, тие сè уште не го сакаа студентското движење. И всушност, веднаш по инцидентот на Универзитетот Кент Стејт во 1970 година (кога Националната гарда застрела четворица студенти), анкетата на Галуп покажа дека проблем број еден во САД, според повеќето луѓе, е студентскиот немир.
И сите тие се политичари. Многу политичари како поранешните американски претседатели Роналд Реган и Ричард Никсон и поранешен потпретседател Спиро Агњу и поранешниот гувернер на Алабама Џорџ Валас, тие стануваа сè попопуларни поради студентското движење.
И има политичари кои денес го прават тоа. Велејќи дека „ова се полни со омраза и зошто универзитетите се толку полни со омраза? Тоа е како фестивал на омраза“. Но, тоа е навистина многу едностран начин на гледање на движењето.
Многу од тоа е спротивување на омразата. Тие, студентите, сакаат да престане убивањето и да престане војната.
ТРТ Ворлд: Значи, видовме токму сега дека има ѕид подигнат на Универзитетот Њујорк. Можете ли да опишете малку од она што се случи?
Роберт Коен: Мислам дека тие се обидуваат да спречат повторно окупацијата на Гулд Плаза. Така тие го изградија овој дрвен ѕид за да ги спречат луѓето да се вратат во кампот.
Сега ги немаат оние полициски барикади, сега имаат вистинска дрвена конструкција таму, што повторно е некако тажна, тажна работа. Претходно, на почетокот на семестарот, управата ги затвори скалите на зградата на студентскиот синдикат, кои беа користени за митинзи. Тоа беше простор за слободен говор кој се затвори.
И така, веќе на почетокот на војната го имавте ова прашање за запирање. Не сакате да ги имате сите овие полемики, па имате мир. Но тоа е како мирот на гробиштата. Никој навистина не зборува многу. А потоа малку подоцна, бидејќи тоа е слободен говор овде, тој беше затворен.
Некои од пропалестинските студенти дојдоа во библиотеката на кампусот импровизирано претворајќи ја во простор за слободен говор и почнаа да читаат палестинска поезија.
И тогаш тоа беше прекинато. Знаете, имаше стегање. Значи, беше прекинато читањето поезија во библиотеката. Мислам, можеби беше малку гласно и вознемирувачко, но ако ја затворите областа за слободен говор, тогаш тоа ќе ви се случи. Значи, она што го велам е дека за мене, тоа симболизира дека ова е проблематично.
И само да кажам, мислам дека е подобро ако универзитетите се обидат да најдат начин да започнат дијалог за овие прашања. Односно, овде имаме експерти за Блискиот Исток и од израелска и од палестинска перспектива и пошироко. Зошто да не ја искористите таа експертиза за да поттикнете поголемо учење? Затоа што едно нешто што е изгубено во сето ова е тоа што активизмот на студентите е вистинска можност за луѓето да учат, да се едуцираат за она што се случува.
И затоа е одлично како студентите го прават тоа. Но мислам дека би било подобро самиот универзитет да се обидува да поттикне дијалог бидејќи Америка во оваа ера, по владеењето на поранешниот американски претседател Доналд Трамп, е многу поларизирана. Знаете, луѓето се повеќе како да разговараат еден покрај друг и да се осудуваат. И видете, знам дека ова е многу спорно прашање.
Луѓето умираат. Работите секогаш стануваат поемотивни. Но ќе биде подобро ако се обидеме да најдеме начин да можеме да разговараме еден со друг. И така, за мене, еден од вистинските проблеми со тоа каде сме сега е што ќе го прекинеме дијалогот.
И тоа е толку спротивно на она за што треба да биде универзитетот, не само поради политичката слобода или слободата на говорот, туку универзитетот треба да биде место каде што луѓето можат да учат и затоа ова е на некој начин, толку е спротивно на мисијата на универзитетот да се потисне ваквото застапување.
ТРТ Ворлд: Што мислите, зошто универзитетите се толку исплашени и реагираат толку силно?
Роберт Коен: Па затоа што се случи кога претседателот на Харвард, МИТ и Универзитетот во Пенсилванијасведочеа пред Конгресот и не ја завршија многу добра работа. Тие се навистина правници, но не беа компетентни да ја објаснат разликата помеѓу слободен политички форум и лично вознемирување.
Можеш од говорница да заговараш фанатистички работи, но јас не можам да дојдам во твојот студентски дом и да почнам да ти се заканувам поради твојата раса или вера или што и да е. И така тие завршија лоша работа. И тогаш Елизе Стефаник, конзервативната конгресменка и другите навистина сакаа да ги отпуштат. Тоа се претседателите на Харвард и Пен и тоа и го направија.
И тогаш која е поуката од тоа? Знаете, претседателот на Колумбија беше повикан пред некој ден во Конгресот, а потоа апсењето на студентските демонстранти се случи следниот ден. Овие луѓе имаат моќ и плус донаторите рекоа: „Нема да дадам пари“.
Како овој тип Роберт Крафт, кој е сопственик на фудбалскиот тим Њу Ингланд Патриотс, тој рече затоа што ги гледа овие демонстрации како антисемитски.
„Студентите не се чувствуваат безбедни таму, затоа нема да давам повеќе пари на универзитетот“.
Значи, како приватен универзитет, му треба оваа донација. Значи, имате донатори кои им се закануваат, Конгресот им се заканува. Значи, има голем притисок, па дури и отворен притисок. Обично тоа е прикриено, знаете, како со движењето за слобода на говорот во 1964 година, морам да сфатам, што предизвика оваа област за слободен говор да биде затворена денес?
Тоа не е прикриено. Тоа е на отворено. Тоа е исто како да кажете „ако не ги затворите демонстрациите сакаме да добиете отказ. И дури и откако ќе го направите тоа, ние сè уште сакаме да добиеш отказ затоа што се враќаат“. Не ги сузбивте, како претседателот да е командант на тенк кој може да коси студенти. Беше смешно.
Тие би можеле да ги загубат своите работни места. Тие го виделе ова, особено на Харвард. Знаете, начинот на кој функционира универзитетот е голем проблем. Харвард е на врвот. Ако претседателката на Харвард ја загуби работата поради, како што се смета, несоодветно репресивно полициско надгледување на овие демонстрации и нивно задушување, тогаш секој може да ја изгуби својата работа.
Значи, мислам дека тој притисок - ако сте претседател на универзитет, дали ќе бидете на страната да бидете попустливи и да ја поддржувате слободата на говорот? Дали ќе бидете на страната да бидете репресивни и нема да морате да се грижите за донаторите и Конгресот кои доаѓаат по вас? Мислам дека одговорот е некако очигледен. И она што е опасно во тоа е кој ќе ги заштити слободниот говор и академската слобода ако претседателите на колеџите и универзитетите се под овој притисок и се плашат?
Затоа е толку проблематично.
ТРТ Ворлд: Можете ли да ни опишете за тоа како професорите и предавачите овде се чувствуваат за тоа? Видовме членови на факултетот како се обидуваат да ги заштитат своите студенти.
Роберт Коен: Да, има членови на факултет кои се обидуваа да формираат човечки синџир за да се обидат да ги заштитат студентите кои се на кампусот за да не бидат уапсени.
Имаше некои професори кои всушност беа уапсени, други даваа пари во фондот за кауција. Така, имаше професори кои го поддржуваат движењето и ги поддржуваат своите студенти. И мислам дека повеќето професори ја поддржуваат слободата на говорот и академската слобода. Но знаете, нема целосно едногласност поради ова прашање за антисемитизмот. Некои се загрижени затоа што кога ги обвинувате луѓето дека се антисемитисти, тоа е сериозно обвинение.
И каде се доказите за тоа? Како го сфаќате тоа? Некако е тешко да се сфати. Па, некои мислат можеби е подобро да ги немаме овие протести, затоа што веќе го немате тоа прашање, знаете, да се грижите за таа нетрпеливост. А друга работе е општо земено, дека професорите се зафатени, многу од нив.
Можеби не им се допаѓа тоа што се случува, но само мал кадар луѓе ќе направат нешто како човечки синџир за да го спречат апсењето. Така, мислам дека има факултети кои се вознемирени поради тоа и мислам дека повеќето факултети се чувствуваат како луѓето да имаат слободен говор и академска слобода.
Но, групата што излезе таму да ги брани е некако мала група. Значи, тоа е еден вид на поделба. Но, мислам дека генерално, факултетот би сакал да има слободен говор и академска слобода, но исто така би сакал да не постојат овие обвиненија за кршење на правилата и антисемитизам.
ТРТ Ворлд: Зошто мислите дека студентското движење е на некој начин значајно и историско? Зошто тоа не е само еден куп локални протести?
Роберт Коен: Па, затоа што е важно затоа што се занимава со многу голем меѓународен проблем. САД воено го поддржуваат Израел со децении и децении, и често тоа е речиси несомнено. И сега поради војната иизраелскиот премиер Бенјамин Нетанјаху, тие го поставуваат прашањето и знаете што?
Не мора да сте антиционистички или антиизраелски за да бидете загрижени за видот на крајно десничарската влада и Нетанјаху. И бесчувствителен е на прашањето за тоа што се случува со цивилите во оваа војна и со децата. Така, мислам дека движењето не е само некаков локален спор, туку се работи за некаква вознемирена совест на кампусот на оваа генерација.
Тие не сакаат да растат во свет каде што човечкиот живот е нарушен на овој начин. И патем, сакам само да кажам дека не е само тој дел. Има и студенти од другата страна кои се вознемирени што се случи со Хамас на 7 октомври и само велат, зошто се случи тоа?
Како тоа е поврзано со ситуацијата во Газа претходно? Значи, постои цел вид на преиспитување на Израел, на Нетанјаху, на американската надворешна политика што покренува прашања кои се навистина важни. И често мислам затоа што младите се добро, пред сè, тие се во воени години. Мислам, иако нема нацрт сега, тие често се во првите редови во покренувањето на овие прашања.
Мислам дека за нив ова е авистина важно прашање и тоа е еден вид притисок на политичкото раководство да го стори тоа. И патем, не се само млади луѓе, затоа што гледате во Мичиген, ова е арапска заедница. Возрасните беа вклучени во тоа гласање против претседателот Бајден, знаете, необврзаното гласање на демократските прелиминарни избори.
Значи, не се загрижени само студентите, туку студентите се многу видливи. И затоа мислам дека ова покренува прашање за оваа војна и поддршката од САД за неа, што, знаете, е навистина од големо значење. И тоа не се случило досега.
Мислам, Студентите за правда на Палестина, тие групи постоеја со децении како во 90-те во Беркли, но тие не привлекоа ваков вид на поголема поддршка додека војната во Газа не го покрена прашањето и не го направи тоа.
Така, мислам дека она што студентите го правеа е да ја натераат земјата или да ја притискаат земјата да почне да поставува прашања за тоа како се води оваа војна, дали е соодветно САД да ја поддржат оваа војна и тие типови прашања бидејќи имало консензус за воена поддршка за Израел, тие видови прашања се нешто нови за мејнстримот и се прилично значајни.
ТРТ Ворлд: Последно прашање - дали мислите дека прашањето за Газа ќе влијае на изборите и на гласачите во ноември?
Роберт Коен: Може. Може дури и пред тоа. Демократската конвенција летово се одржува во Чикаго. Во 1968 година, целата работа во Чикаго експлодира бидејќи тогаш имаше огромен конфликт меѓу демонстрантите и полицијата.
Гувернерот Ричард Дејли, кој беше политички шеф и прилично нетолерантен, управуваше со местото со железна тупаница. И во основа имаше полициски бунт против демонстрантите. Така, некако состојбата експлодираше кога се одржуваше конвенцијата. И тоа направи да изгледа како, добро, демократи, ова е нивната конвенција.
Земјата е надвор од контрола. Дури и градот во кој се наоѓаат е надвор од контрола. И така што може да биде болно ако тоа се повтори. И плус, постои загриженост дека истите млади луѓе кои го прават овој митинг може да кажат, добро, знаете, Бајден не е доволно критичен кон оваа војна и не се обидува да ја запре. Знаете, Бајден беше критичен за некои од ексцесите на Нетанјаху.
Но тие сè уште не ја прекинале помошта. Така, мислам дека има потенцијал затоа што тој победи во 2020 година делумно поради гласовите на младите. Значи, постои одредена загриженост. Но другото прашање е што би направил Трамп? Мислам, тој го пресели главниот град на Израел во Ерусалим и мислам дека нема докази дека тој би бил антивоен или нешто слично.
Значи, може луѓето нема да дојдат да гласаат за Трамп, можеби ќе останат дома. И тоа важи и за целокупното арапско и муслиманско население. Но од друга страна, погледнете што е познато- Забраната за муслиманите. Погледнете што правеше Трамп. Сепак, мислам дека тоа би можело да му наштети на Бајден затоа што му треба тој глас на младите.
ТРТ Ворлд: И дали би сакале да додадете нешто што не можете да го споделите и што сакате да го истакнете?
Роберт Коен: Па, мислам, од моја перспектива, само посакувам политичкото раководство, медиумите и земјата во целост, знаете, да му дадат на студентското движење еден вид фер сослушување. И ако тоа е направено, ако има луѓе во движењето кои направиле работи што прават еврејските студенти да се чуствуваат непријатно само затоа што го критикуваат Израел, тоа е една работа.
Но ако има антисемитизам, треба да се справат и со тоа. Но јас само мислам дека начинот на кој тоа се прикажува од медиумите во САД и од политичарите е со „многу широка четка“. И тоа не е невообичаено. Како што антивоеното движење во 60-те беше прикажано како комунистички фронт.
И имаше некои комунисти во него, но главно студентите сакаа да го запрат убивањето и да ја прекинат војната што ја сметаа за неправедна.
И навистина би било убаво еднаш во американската историја оние кои не се млади да слушаат млади луѓе. И не мислам дека треба да бидат некритични кон нив, туку само дајте им фер сослушување и не само да ја отпишете целата генерација затоа што зборувате за илјадници илјади луѓе и тоа не е фер, разумен начин да се справи со вакво движење.
И, исто така, само сакам да кажам дека во однос на движењето, знаете, се работи за распуштање и прекинување на врските на универзитетите - или немање ограноци во Израел или воена поддршка.
И мислам дека од моја перспектива, исто така, би било добро за тоа што навистина не се зборува, дали да се направи нешто што е веднаш покорисно за луѓето во Газа како собирање пари, помагање во борбата против гладот, позајмување универзитетска експертиза, изградба на универзитети за обнова на образовната инфраструктура на Газа, и правење на истото со болниците и со други зборови, како некој вид Маршалов план за Газа.
Тоа беше кога Америка помогна да се реконструира Европа откако беше опустошена од војна. Мислам, знам дека е тешко да се зборува за тоа сега, бидејќи војната сè уште трае, но само велам, само да се фокусирате на прекинување на врските со Израел, всушност не се справува со овој друг проблем, а тоа е, военитњ напори на Израел поддржани од САД ја оставија голем дел од Газа во урнатини.
И мислам дека има морална одговорност универзитетите и Соединетите држави треба да бидат вклучени во помагањето за обнова. Така што тоа сè уште не се дискутира бидејќи фокусот на сите во овој момент е фокусиран на прекин на огнот. Но мислам дека тоа е навистина важно затоа што ако сакаме да престане страдањето, имаме многу ресурси да помогнеме во таа реконструкција.
