Вистинското извинување бара не само преземање одговорност, туку и внатрешен баланс и вистинско поправање на односите за двете страни, што води до посилна комуникација, личен раст и повеќе разбирање меѓу страните, смета турски психолог.
Додека светот минува низ тешки времиња со сите негови конфликти и војни, Анадолу во разговор со професионалец сакаше да открие како да се подобрат работите меѓу двеспротивставени страни, односно за моќта на вистинското извинување.
Дујгу Сенем Канбер, психолог од турската престолнина Анкара, за Анадолу изјави дека се потребни длабоки значења и емоции за да извинувањето биде реално наместо само моќни зборови.
Вистинско извинување
Извинувањето се заснова на разбирање и прифаќање на чувствата на другата страна, рече турскиот експерт.
„Иако ова значи споделување на негативните чувства што ги доживува другата страна, исто така бара храброст да ги преземеме последиците од нашите постапки и да преземеме одговорност“, рече таа.
Разбирањето на тоа што може да чувствува другата страна е чекор напред кон подобрување на способноста за сочувство, што им помага на луѓето длабоко да ги разберат и анализираат нивните постапки и последиците, рече таа.
Канбер рече дека акцијата ни помага да продолжиме напред на патот да станеме подобра личност со учење од нашите грешки и прифаќање на нашите недостатоци, што „е најважниот показател за зрелост и личен раст“.
Тоа е, исто така, импликација на почит и попустливост.
„Покажувањето почит еден кон друг и прифаќањето на нашите грешки се темелите на едно хармонично општество“, рече таа. „Извинувањето започнува внатрешен процес на рамнотежа и поправка“. „Тоа го олеснува емоционалниот товар и на нас и на другата страна“, рече таа, нагласувајќи дека извинувањето направено со искреност, исто така, ги зајакнува емотивните врски.
За двете страни, вистинското извинување значи внатрешна рамнотежа и поправка на односите.
„Тоа ја зајакнува комуникацијата, го поддржува личниот развој и им помага на луѓето да пристапат едни на други со повеќе разбирање“, рече Канбер.
Како да преземете акција, што да избегнувате
Канбер вели дека речениците како: „Животот не ми оди добро затоа што те терав низ ова“, „Жал ми е ако те навредив“ или „Она што е направено е направено“ не се искрени. Таа ги опиша тие коментари како „незадоволувачки“ и рече дека тие не се сметаат за извинување.
„Можеме да понудиме вистинско извинување така што ќе ја преземе навредата индивидуално, прифаќајќи ја одговорноста, опишувајќи ја нанесената штета, јасно кажувајќи ги фактите, без да ја обвинуваме личноста што ја жртвуваме, без да играме улога, туку како соговорник со жртвата и како реформатор, таа рече.
Да се извиниш значи да преземеш одговорност, да ветиш дека тоа нема да се повтори и да понудиш да ја поправиш штетата, рече Канбер.
„Тоа не само што значи да се преземе одговорност, туку е и показател за самодовербата на виновникот, само-осудувањето на сторителот и совесното водење сметки“, рече таа.
„Зошто извинувањата, кои лесно се искажуваат кога ќе му истурите кафе на некој друг на улица или ќе го згазнете изгледаат тешко кога луѓето оштетуваат туѓи животи, го узурпираат нивното право и создаваат материјално или духовно уништување?
Моќта на извинување за двете страни
Извинувањето има значително значајно влијание врз виновниците и жртвите, рече Канбер.
Таа истакна дека кога ќе признаеме дека сме во заблуда и ќе се извиниме, можеме да го зголемиме самопочитувањето и самодовербата.
„Откривањето на себеси и прифаќањето на нашите несоодветности е знак на цврсто самопочитување“, рече таа.
Вистинско извинување може да му помогне на лицето кое го бара за да ги ослободи негативните емоции и напнатоста внатре. „Може да помогне да се поправат раните во односите и да се зајакне комуникацијата, рече таа.
Во меѓувреме, кога лицето кое добива извинување ќе види дека лицето искрено се кае, може да ја искористи способноста за толеранција и простување, што го олеснува емоционалниот товар, рече таа.
Покрај тоа, кога ќе ја сфати неговата емпатија и искреност, може да се вклучи во внатрешниот процес на поправка, истакна Канбер.
Таа рече дека тоа може да ја намали количината или моќта на негативните емоции.
Вистинско извинување може да ја зголеми довербата на лицето на кое е упатено извинувањето, рече Канбер.
„Кога лицето кое се извинува ќе ги признае своите грешки и ќе преземе одговорност, тоа може да ја зголеми довербата во другата личност“.
Згора на тоа, кога оние кои биле жртви ја чувствуваат искреноста на другата страна, комуникацијата може да продолжи поотворено и поинтимно, рече таа. „Личноста на која и се извинува може да доживее внатрешно чувство на олеснување покажувајќи простување и толеранција“, рече Канбер.
