Истражувањето на ДНК на октопод открило дека ледената покривка на Антарктикот најверојатно се распаднала пред 120.000 години кога температурите биле слични на денешните, велат научниците.
Австралиските и новозеландските научници ги споредија генетските профили на октоподот од видот „турку“ пронајдени во Веделовото, Амундсеновото и Росово Море во Јужниот Океан на Антарктикот и открија генетска врска која датира од последниот интерглацијал, кој се карактеризира со потопла клима од денешната, со повисоко глобално ниво на мориња и помали ледени плочи.
Откритието помага да се одговори на прашањето дали ледената покривка на Западниот Антарктик (ВАИС) се распаднала во овој период, според студијата објавена во списанието Саенс.
„Оваа генетска врска би била можна само ако се случил целосниот колапс на ВАИС за време на последниот меѓуглацијален период, отворајќи ги морските патишта што ги поврзуваат денешните мориња Ведел, Амундсен и Рос, рече водечката авторка Јан Стругнел од австралискиот универзитет Џејмс Кук.
„Ова би му овозможило на октоподот да патува низ отворени теснец и да разменува генетски материјал, што можеме да го видиме во ДНК на денешните популации“, изјави истражувачот Сали Лау.
Стругнел вели дека последниот меѓуглацијален период бил кога „глобалните просечни температури биле за 0,5 до 1,5 степени Целзиусови потопли од прединдустриските нивоа, а глобалното ниво на морињата било за пет до 10 метри повисоки од денешните“.
„Она што го прави ВАИС важен е дека Антарктикот во моментов е најголемиот придонесувач за глобалното зголемување на нивото на морето. Целосен колапс може да го подигне глобалното ниво на морињата за околу три до пет метри, рече таа.
„Да се разбере како ВАИС беше конфигуриран во неодамнешното минато, кога глобалните температури беа слични на денешните, ќе ни помогне да ги подобриме идните проекции за глобално зголемување на нивото на морето“, додаде Стругнел.
