Научниците развија систем заснован на ДНК способен за складирање и обработка на податоци, отворајќи можности за компактни и долготрајни биолошки компјутери.
Со милијарди години, ДНК служеше како систем за складирање на информации на природата. Неодамна, инженерите почнаа да користат ДНК за складирање на податоци и биолошко пресметување. Сепак, досега се покажа тешко да се создаде синтетички систем способен истовремено да складира и обработува податоци.
Револуционерна студија предводена од истражувачи од Државниот универзитет во Северна Каролина и Универзитетот Џон Хопкинс покажува дека ДНК сега може да изврши цела низа пресметковни задачи.
Овие задачи вклучуваат складирање, читање, бришење, преместување и препишување податоци - сите на програмибилни, повторливи начини слични на традиционалните компјутери.
Невозможното испадна дека е можно
„Се сметаше дека, иако складирањето на податоците на ДНК може да биде корисно за долгорочно складирање на податоци, би било тешко или невозможно да се развие технологија на ДНК што ќе го опфати целиот опсег на операции кои се наоѓаат во традиционалните електронски уреди. Покажавме дека овие технологии базирани на ДНК се остварливи, затоа што изградивме една“, објаснува молекуларниот биолог Алберт Кеунг од гореспоменатиот универзитет во Северна Каролина.
Инженерите го постигнаа ова со користење на ситни структури слични на дрво наречени дендриколоиди за ефикасно складирање и уредување на кодот на ДНК. Ова овозможува податоците да се копираат во РНК за обработка или презапишување на одредени области на ДНК без да се оштетат оригиналните податоци. Нивното истражување е објавено во списанието „Nature Nanotechnology“.
Систем кој може да трае милиони години?
Ваквите структури не само што овозможуваат полесна манипулација со кодот, туку и помагаат да се зачува. Во тестовите за забрзано стареење, ДНК складирана на околу 4°Ц може да трае со милениуми, а на уште пониски температури, потенцијално милиони години.
„Ова во суштина ни овозможува да извршиме цела низа функции за складирање и пресметување на податоците на ДНК“, вели хемискиот инженер Кевин Лин од Универзитетот во Северна Каролина.
Системот веќе успешно реши едноставни проблеми како шах и судоку.
„Иако сè уште е далеку од практична примена, потенцијалот за ДНК компјутерство е огромен. Сакавме да развиеме нешто што ќе го инспирира полето на молекуларните пресметки. И се надеваме дека она што го направивме овде е чекор во таа насока“, заклучи Кеунг, пренесе „Science Alert“.
