Речиси половина од тинејџерите се чувствуваат како да се зависни од социјалните мрежи, покажува анализата на Универзитетот во Кембриџ.
Раните наоди од студијата, спроведена на универзитетот, беа опишани како „зачудувачки“, а истражувачите велат дека односот на некои луѓе со социјалните медиуми може да биде „сличен на зависноста од однесувањето“.
За разлика од болестите на зависност, кои се поврзани со внесување на некоја супстанца во телото од која со текот на времето нѐ разболува, како што тоа го прават алкохолот и дрогата, постојат и зависности кои се манифестираат преку однесувањето, кое се нарекува зависност од однесувањето.
Тимот од Кембриџ ги анализираше податоците од Милениумската кохортна студија, која ја спроведува Центарот за лонгитудинални студии (ЦЛС) на Универзитетот во Лондон. Ги следи животите на повеќе од 18.000 бебиња родени во Велика Британија од 2000 до 2001 година за да ја мапира позадината на децата родени на почетокот на 21 век.
Истражувачите од Кембриџ открија дека 48% од 7.022 испитаници се согласуваат или силно се согласуваат со изјавата „Мислам дека сум зависен од социјалните мрежи“.
Податоците се собрани помеѓу јануари 2018 и март 2019 година, кога групата имала 17 години. Во вкупниот број на оние кои одговориле дека се чувствуваат зависни, има
поголем процент на девојчиња (57%) во споредба со момчињата (37%).
Постдипломската студентка на Универзитетот во Кембриџ, Џорџија Тарнер, која ја водеше анализата, рече: „Не велиме дека луѓето кои велат дека се чувствуваат зависни се зависни. Но не е убаво чувството да се чувствувате дека немате контрола врз сопственото однесување, па затоа прилично е зачудувачки што толку многу луѓе се чувствуваат така“.
Тарнер додаде дека истражувањето кое претпоставува дека „т.н. зависност од социјалните мрежи“ може да ја следи истата рамка како и зависноста од дрога е „веројатно премногу поедноставено“.
„Можеби за некои нивниот однос со социјалните мрежи е сличен на зависности во однесувањето“, рече таа. „Но за други, нивната употреба може да биде поттикната од компулсивно проверување, други може да се потпрат на нив за да се справат со негативните животни искуства, а трети можеби едноставно реагираат на негативната општествена перцепција за „губење време“ на социјалните мрежи“, додаде таа.
„Можеби постојат различни начини да се размислува за тоа да се биде зависник, наместо сите да се чувствуваат зависност на ист начин. Ова е важно не само за филозофската дискусија за зависноста, туку и за наоѓање соодветни интервенции каде што е потребно. Ако зависноста не е она што предизвикува нечии проблеми, интервенцијата базирана на зависност можеби нема да им помогне“.
