Расистичките напади и говорот на омраза што се шират во секојдневниот живот во западните општества се рефлектираат и на фудбалските стадиони, смета академик, кој го припишува овој негативен тренд на екстремно десничарските и популистичките политички ставови кои му штетат на најпопуларниот спорт во светот.
Проф. Ахмет Талимчилер, академик од Катедрата за применета социологија на Универзитетот Бакирџај во западната турска провинција Измир, во ексклузивно интервју ги открива социолошките причини за зголемениот расизам на фудбалските стадиони.
Истакнувајќи дека расистичките напади и говорот на омраза станаа секојдневие во западните општества, Талимчилер рече дека социјалните, политичките, културните и економските фактори на Запад, како и екстремните десничарски и популистички политички ставови, имаат негативно влијание врз фудбалот.
Подвлекувајќи дека проблемот со расизмот и говорот на омраза во спортот не може да се оценува одвоено од социо културните, економските и политичките случувања во земјите, Талимчилер рече: „Непризнавањето на спротивната страна како човечки суштества“ води до расистички навреди насочени кон фудбалерите со различни бои и религии.
„Не треба да се занемарат политичките, економските и културните фактори зад она што се случува внатре на стадионите, додаде тој.
Овој негативен тренд може да се види и во другите општествени сфери, при што академикот се осврна на најавата на спикерката на грчката државна телевизија (ЕРТ) Александра Дувара за која телата на 18 мигранти откриени во шумските пожари што започнаа на 19 август во Александрополис се „добра вест“.
„Ова е инкарниран неофашизам“, рече тој за забелешките на Дувара.
„Во очите на обичниот фашист, на „другиот“ не се гледа како на човечко суштество.
Расистичките мотивации имаат предност пред сè друго, а луѓето не ни сфаќаат дека постепено се дехуманизираат“.
Нагласувајќи дека расизмот постои во општествата, но станува повидлив со таргетирање на важни фудбалери во големите фудбалски организации,
Талимчилер потенцираше дека за време на натпреварот помеѓу Валенсија и Реал Мадрид на 21 мај во шпанската прва фудбалска лига, Винисиус Јуниор, бразилскиот фудбалер на тимот од Мадрид, беше подложен на расистички навреди од публиката.
Академикот, исто така, истакна дека мароканските фудбалери биле цел на расизам во конвенционалните и социјалните медиуми, и покрај нивните извонредни перформанси на Светското првенство во ФИФА 2022 година во Катар, кое го освои Аргентина.
-За неофашистичките Европејци, „другите“ се првенствено Африканци, а од неодамна и фудбалерите муслимани. Успешните примери на овие две групи се уште понепријатни за неорасистите. Фактот што Мароко беше нивна цел на турнирот го покажа ова јасно“, рече тој.
Академикот исто така спомна дека италијанските репортери не го знаеле ниту името на Етиопјанецот Абебе Бикила, кој освоил медал трчајќи бос маратон и тврдејќи дека нема да може да ја заврши трката бос за време на Олимпијадата во Рим во 1960 година.
Тој, исто така, потсети на Жан-Мари Ле Пен, водачот на францускиот екстремно десничарски Национален фронт, кој пред Светското првенство во Франција во 1998 година рече: „Овој тим не е моја репрезентација“, мислејќи на француската репрезентацијаво која имаше неколку фудбалери со африканско потекло.
„Црните фудбалери и денеска се на мета“, рече Талимчилер.
Осврнувајќи се на фактот дека истанбулскиот тим Фенербахче доби забрана за продажба на билети и парична казна на 22 август поради настаните на гостувањето против Марибор, Словенија во третото квалификациско коло од Конференциската лига на Европа на УЕФА, тој рече: „И покрај расистичките скандирања на приврзаниците на домашниот тим и насилството на полицијата врз навивачите на Фенербахче, УЕФА не воведе сериозни санкции за словенечкиот тим и го казни Фенербахче, што ја покажува недоследноста во мисијата на сојузот и неговата борба против расизмот“.
„Тоа е буквално скандал“, рече академикот, нагласувајќи дека раководните тела на фудбалот мора да заземат далеку порешителен и недвосмислен став против расизмот.
Сепак, тој рече: „За жал, многу федерации не се толку чувствителни на расизам како што се на сексуалните тенденции“, барајќи од клубовите да играат улога во борбата против расизмот.
Подвлекувајќи ја важноста за потсетување на универзалните вредности со цел да се прочисти фудбалот од расизмот, Талимчилер рече: „Моќта што ќе ги обедини масите разделени со фанатичкиот јазик се крие во вредностите својствени на спортот.
Сонот за победа се претвора во кошмар за оние кои не можат да сфатат дека нема да постојат без нивниот противник или „оној другиот“.
