Земјите-членки на ЕУ и пратениците постигнаа договор за првите правила на блокот за справување со насилството врз жените, соопштија Европскиот парламент и официјални лица.
„Тоа е јасна порака низ Унијата дека сериозно го сфаќаме насилството врз жените“, изјави пратеникот на ЕУ Френсис Фицџералд за новинарите во Стразбур во вторникот.
„Тоа е директива што жените и девојките ширум Европската унија ја бараат повеќе од 30 години“, рече друг пратеник, Евин Инџир од Шведска.
Законот има за цел да ги заштити жените ЕУ од родово засновано насилство, принудни бракови, осакатување на женските гениталии и онлајн вознемирување.
Европската комисија, извршната рака на ЕУ, за прв пат го предложи главниот закон на 8 март 2022 година, по повод одбележувањето на Меѓународниот ден на жената.
„За прв пат досега криминализираме широко распространети форми на сајбер насилство, како што е неконсензуално споделување на интимни слики“, рече на социјалните мрежи Вера Јоурова, потпретседател на Европската комисија за вредности и транспарентност.
Текстот го криминализира сајбер демнење, сајбер вознемирувањето и сајбер-поттикнувањето омраза или насилство низ Европската унија.
Дефинирање на спорот за силување
Меѓутоа, законот не вклучува заедничка дефиниција за силување, што се покажа како најконтроверзна точка во преговорите.
„Не можевме да добиеме дефиниција за силување заснована на согласност во оваа директива. Така што тоа е многу големо разочарување“, рече Фицџералд.
Иако текстот не содржи дефиниција за силување, земјите-членки ќе имаат за цел да ја подигнат свеста дека сексот без согласност се смета за кривично дело, се вели во соопштението на парламентот.
Комисијата ќе треба да известува на секои пет години за тоа дали правилата треба да се ажурираат, се додава.
Парламентот и најмалку десетина земји од ЕУ, вклучувајќи ги Белгија, Грција и Италија, сакаа да вклучат дефиниција за силување.
Но десетина други земји, вклучително Франција, Германија и Унгарија, се спротивставија на тоа, тврдејќи дека ЕУ нема надлежност во ова прашање.
Опозициските држави тврдеа дека силувањето нема прекугранична димензија, неопходна за да се смета за кривично дело што доаѓа со заеднички казни во блокот.
Парламентот и комисијата силно го оспорија тој став, инсистирајќи дека силувањето би можело да спаѓа во рамките на „сексуалната експлоатација на жените“, за што веќе постои заеднички сет на казни.
