Таткото на Баха Ал Бајари, Моин, беше неговиот најголем навивач кога требаше да го мотивира да се подготви за испитот Тавџихи, дваесетдневен писмен тест што го полагаат средношколците од последната година за да бидат примени на универзитет.
Последната година од средното училиште на 17-годишникот се вртеше околу неговиот сон да студира мултимедија на Исламскиот универзитет и да стане фотограф како неговиот татко и браќата и сестрите.
Неговите денови беа структурирана рутина на посетување настава во средното училиште Јулиус, повремено помагање во семејната продавница за фотографии и прегледување на лекциите пред да легне рано за да стане за уште еден ден на подготовка. Се сеќава на тие денови како убави.
Меѓутоа, на 7 ноември, еден месец по нападот на израелската војска врз Газа, неговиот татко Моеин беше застрелан од дрон на пат кон утринската молитва, а животот на Баха се преврте наопаку.
„Татко ми имаше големи соништа за мене. Тој сакаше да постигнам многу работи кога ќе го завршам мојот Тавџихи, но тие соништа беа закопани со него“, изјави Баха за ТРТ Ворлд.
На 8 јули заврши испитната сесија Тавџихи, која првично требаше да започне на 22 јуни. Баха требаше да биде меѓу 89.000 средношколци во Палестина кои се упатуваа кон испитните сали.
Но израелската геноцидна кампања го спречи него, заедно со околу 39.000 проценети други студенти во Газа, да седнат на испит.
„Тоа е нешто што ми го крши срцето бидејќи овој испит Тавџихи требаше да ги исполни моите соништа, да го направи моето семејство гордо и да постигнам многу работи. Но сето тоа сега го нема“, вели тој.
Образовен геноцид
За над 620.000 ученици во Газа образованието е во застој веќе 278 дена, лишувајќи ги од нивното основно право на учење. Во деветмесечната војна во опколената енклава загинаа најмалку 8.572 деца на училишна возраст и 497 наставници, а беа повредени повеќе од 14.089, покажа статистиката на Министерството од почетокот на јули.
Според сателитската проценка на штетата, спроведена од Education Cluster, 85,8 отсто од училиштата во Газа се делумно или целосно оштетени по неколкумесечната израелска воздушна, морска и копнена офанзива што ја срамни образовната инфраструктура.
Сите 12 универзитети во опколената енклава, како и бројните библиотеки, архиви, издавачки куќи, културни центри, книжарници и музеи се претворени во купишта урнатини.
Некои училишта управувани од УНРВА кои избегнаа значителна штета сега се засолништа за раселените Палестинци кои бегаат од бомбардирањето, додека израелската војска ги пренаменила другите, користејќи ги како центри за притвор и испрашување и воени бази.
Ова значи дека Израел извршил схоластицид или образовен геноцид во Газа, се вели во заедничката изјава на група експерти на Обединетите нации.
Схоластицидот се однесува на намерно и систематско уништување на образовниот систем преку таргетирање на физичката инфраструктура и персоналот.
„Овие напади не се изолирани инциденти. Тие претставуваат систематски модел на насилство чија цел е да се разбие самиот темел на палестинското општество“, изјавија експертите.
Сепак, ова уништување не е ниту ново ниту специфично за сегашната војна, тврдат критичарите. Уништувањето на палестинските системи на знаење и грабежот на образовните, културните и архивските материјали се во тек со децении, кои датираат уште од Накба.
Тековните брутални напади врз образовната инфраструктура на Газа не само што предизвикуваат непосредно уништување, туку и ја загрозуваат иднината на нејзината младина, лишувајќи една генерација Палестинци од образование.
Еслам Кахман беше меѓу најдобрите ученици во сега бомбардираното средно училиште Тал Ал-Затар во населбата Беит Лахиа во северна Газа, со многу високи оценки, и решително учеше да се занимава со неврохирургија.
„Бев силно решена да постигнам висок просек за да го направам моето семејство гордо и да бидам нивна радост“, вели Ислам.
„Да гледате студенти ширум светот како полагаат испити додека не можете да правите ништо освен да гледате, го мачи срцето“.
Сега, иднината на Еслам изгледа мрачна. Таа жали за уништувањето на сите универзитети и за значителното време што ќе биде потребно за работите да се вратат во нормала за да може да го продолжи своето образование.
Таа се моли војната да заврши, надевајќи се дека тогаш ќе има шанса да го полага испитот и да ги оствари своите соништа.
Најважниот ден во мојот живот
Секоја година, студентите кои го полагаат испитот Тавџихи со нетрпение го чекаат денот кога резултатите ќе бидат јавно објавени, исполнети со вознемирена возбуда.
Кога резултатите од испитот Тавџихи се објавуваат на национално ниво преку радио, интернет и телевизија, студентите и нивните семејства ги преплавуваат улиците, славејќи и палејќи огномет за да ја одбележат оваа клучна пресвртница.
„Една од работите што најмногу ме мотивираше кога се подготвував за испитот беше како се славеа резултатите од приемните испити на универзитетот во претходните години“, вели 18-годишниот Батул Абулата.
„Отсекогаш чувствував дека радоста на успехот ќе биде нешто навистина прекрасно“.
Студирајќи во средното училиште Ал-Захра, Батул се стремела да студира стоматологија на Универзитетот Ал-Азхар во Газа пред нејзиното училиште да биде делумно уништено. Во преостанатиот дел сега се сместени раселените луѓе во северниот дел на Газа.
„Оваа година е една од најважните години во мојот живот, која ја одредува мојата иднина“, вели Батул, „И чувството дека ја губам ме прави да се чувствувам ужасно“.
„Посакував да бидам еден од студентите што го полагаат испитот. Но немав среќа“.
Министерството за образование ја објави својата целосна посветеност на студентите Тавџихи во Газа, ветувајќи специјална сесија за да ги полагаат испитите кога ќе дозволат условите, а ги покриваа минималните потребни предмети.
Но, прво, геноцидната војна на Израел мора да биде запрена и одговорните да одговараат, додава Министерството.
Баха, Еслам и Батул велат дека кога војната ќе заврши, тие ќе се подготват да полагаат испит и ќе се стремат да ги постигнат високите оценки потребни за да ги следат посакуваните области на студирање.
Но во овој момент тоа изгледа како далечен сон.
