Додека светлината од големиот лустер го осветлува бетонскиот подиум за танцување Дениз Озтин започнува да ја подучува почетната група од повеќе од десетина аргентински мажи и жени на совршен шпански јазик, со неколку предупредувачки шеги да го избегнуваат удирањето на танчерите во близина бидејќи почетниците вообичаено се лизгаат по подот.
Озтин, родум од Турција, помогна во формирањето на просторот на заедницата за танго „Ла Чифлада“, во населбата Палермо во Буенос Аирес, заедно со локалните инструктори за танц Фернандо Бариос и Лео Агуерон, каде што е позната како „Турчинката“, кажува таа со гордост.
Пет години подоцна, неделните вечери сè уште се полни со истомисленици, љубители на на танц кои се среќаваат и уживаат во танцовата традиција позната по својата моќ и страст.
Со очила, брановидна кафена коса до рамениците, црн фустан и потпетици, 42-годишната Озтин првпат го откри тангото во Истанбул во 2004 година. Во тоа време студирала Комуникации и новинарство на Универзитетот во Анкара, па како што вели за ТРТ Ворлд, танцовите собири одиграле витална улога во обединувањето на луѓето.
По пристигнувањето во Аргентина пред повеќе од една деценија да работи како маркетинг професионалец, Дениз вели: „Почнав да излегувам и да танцувам речиси секоја вечер во милонги (танцувачките сали за Танго). Милонгите се социјални собири каде што луѓето - милонгерите- танцуваат танго, се среќаваат и танцуваат цела ноќ, а потоа го продолжуваат својот професионален живот на друго место. Тоа е социјален собир.“
И покрај економската криза во Буенос Аирес, расположението е оптимистично во Ла Чифлада, бидејќи мноштво добро облечени локални жители или „портењоси“ се собираат во салата Танго.
Некои брзо земаат кафе од барот пред да влезат, додека други се поздравуваат и разменуваат неколку зборови. Внатре во салата, милонгерите седат покрај ѕидовите додека се наведнуваат да ги врзаат чевлите за танцување, подготвувајќи се за долга вечер во Танго меѓу пријателите.
Аргентинската танго култура се појавила во 19 век во работничките населби на Уругвај и Аргентина, додека денес, ѕидовите во оваа танго сала се спомен на она што многумина го сметаат за Златната ера на тангото во Аргентина.
Од 1930-те до средината на 1950-те, личности како пејачот Карлос Гардел направија револуција во жанрот танго, станувајќи симбол на ерата. Оваа танго сала во областа Палермо ја красат некои од лицата на омилените синови на Аргентина, вклучувајќи го и истакнатиот танго пејач и актер Алберто Кастиљо, кој има италијанско потекло.
Танго за поврзување
Дениз го опишува аргентинското танго како нејзина „страст“, истакнувајќи ги доблестите што привлекоа многумина кон танцот што се појави во јужниот конус на Латинска Америка.
„Многу луѓе почнуваат со танго кога ќе се разделат, кога ќе поминат низ развод или кога ќе излегуваат од депресија. Тангото е многу важно за луѓето да се пронајдат и да се поврзат самите со себе, и тоа е важен пат и уметнички и психолошки.“, изјави Дениз за ТРТ Ворлд.
Учителката по танго вели дека танцот им помогнал на луѓето да комуницираат, инсистирајќи на тоа дека „во сите аспекти на уметноста, ние ја користиме уметноста како алатка за да се изразиме. Тангото е исто така алатка“.
Таа вели дека со споделување на прегратка и заедничко движење, танчерите ја надминуваат самотијата, нарекувајќи ја „дијалог без зборови“. Во исто време, таа вели дека музиката додава тежина на заедничкото искуство, бидејќи карактерот на танчерите делумно се открива од тоа како танцуваат.
Иако комуникацијата преку танц го надминува јазикот, кога Озтин пред 12 години пристигнала во Аргентина се соочила со културни и јазични предизвици, потпирајќи се во голема мера на нејзиниот мал бележник со фрази и вокабулар.
Недостигот на англиски јазик во Аргентина ја натера да се нурне во околината што зборува шпански, делумно вклучувајќи го студирањето танго на Националниот конзерваториум за уметности во Буенос Аирес до универзитетско образование.
Тријазични часови по танц
Првично, Дениз не била „ентузијаст“ за можноста да подучува танго, но тоа се променило со текот на времето.
„Почнав да учам како да предавам танго, и оттаму го составив мојот концепт, кој не е само технички аспект, туку и нешто повидливо, вклучувајќи мешавина од различни техники на предавање“, вели таа.
Како што созревала во улогата, Дениз, самонаречена „комуникаторка“, вели дека развила различни техники за да ги пренесе своите упатства до сите луѓе со низа танцувачки способности. Овие техники вклучуваат инструкции како да го сменат нивното држење или да изведат различен чекор.
Дениз, исто така, ги искористи своите тријазични способности за предавање на англиски, шпански и турски на поединци и групи луѓе кои сакаат да научат за тангото во Латинска Америка, Турција и на други места.
„Од 2018 година, предавам приватни и групни часови во различни делови на светот и овде секоја недела, и други приватни часови, и кога патувам во Туркије“, вели таа.
Во нејзината родна земја, во последните две децении, таа вели дека танго културата исто така процветала. Истакнатите градови во Туркије, таа вели дека сега се дом на добро организирани милонги, предавања и образовани учители. Таа вели дека тоа помогнало да се создаде „културна блискост“ меѓу Туркије и Аргентина.
Искуствата на Дениз во Аргентина, исто така, ја доближија до традициите и фолклорот на земјата, бидејќи го промени својот начин на размислување додека се прилагодувала на шпанскиот јазик и латинската култура.
Назад на подиумот, Дениз започнува да го води часот низ различните танцови движења, вклучувајќи го опсегот на кружни движења во кои водачот на танцовиот пар го врти партнерот наоколу.
Како што одминува вечерта, Дениз интервенира, водејќи ги учениците настрана и покажувајќи им ги потезите, покажувајќи им како да ги подобрат своите техники.
Локалните жители, исто така, изведуваат низа танци во парови во една голема група, додека поединечни парови, исто така, одат на подиумот.
Честопати, Дениз го зема микрофонот за да објави или да повика различни танчери на сцената додека музиката продолжува да свири.
Далеку од милонгата, Дениз вели дека имала музичка кариера и во Аргентина, формирајќи група со неколку локални музичари заинтересирани за турската музика кои користеле традиционални инструменти како канунот. Групата настапувала неколку пати на различни места во Буенос Аирес.
Одржување на Туркије во живот
Озтин е и мајка на нејзината 7-годишна ќерка Луна, за која тврди дека одржува контакт со нејзините „силни врски со Туркије“, и покрај огромното растојание од повеќе од 13.000 километри меѓу Истанбул и Буенос Аирес.
„Верувам дека сме патувале шест пати во Туркије. И таму поминуваме месеци и месеци“, вели таа.
И покрај ограничените можности за учење, Луна зборува и турски, на што Дениз вели дека инсистирала, нагласувајќи ја важноста од пренесување на нејзиниот „јазик и култура“.
„Сега таа зборува со многу забавен акцент, но зборува многу добро. Разбира сè. Гледаме сè на турски. Пееме и танцуваме Tуркуш (турски песни) на улиците“, вели таа.
Дениз објаснува дека Латиноамериканците дознале повеќе за турската култура по појавата на турските ТВ серии или дизи Бинбир Гече (Илјада и една ноќ) објавени во 2006 година. Денес, таа и нејзината ќерка често ги гледаат најновите турски понуди што се емитуваат на Нетфликс.
Како што настанот продолжува долго во ноќта, како што е вообичаено, неколку подоцна пристигнати милонгери се придружуваат, избирајќи ги своите партнери за танц додека другите гледаат.
И покрај растечката заедница на Турци во Буенос Аирес и градењето мостови меѓу заедницата, вклучително и во турската амбасада, каде што таа настапуваше, Дениз инсистира дека нема ништо слично како дома.
„Доаѓам од многу обединето семејство со многу љубов. Затоа зборуваме секој ден. Тие патувале овде многу пати и престојувале многу месеци со нас, но не е исто. Многу ми недостига нашиот дом во Бодрум", вели таа.
Во младоста Дениз поминувала долги, топли летни месеци на плажа во јужниот дел на Туркије, што ѝ недостасува. Таа вели дека плажите во Аргентина не се споредуваат додека сè уште ги негува нејзините убави спомени од Истанбул, особено од Кузгунџук во општината Ускудар.
„Не знам каде ќе не однесе животот. Ќе продолжиме да уживаме и да го доживуваме. Но, моите корени и целото мое срце секогаш ќе бидат во Туркије“.
