Речиси шест недели, поддршката на американскиот претседател Џо Бајден за израелската инвазијата врс Газа е неуморна. Дури и кога Израел го масакрира палестинското население и ги раселува семејствата од деловите на Западниот Брег во обид да ја понуди земјата на нова група израелски доселеници.
Позицијата на САД во голема мера беше под влијание на официјални лица со длабок идеолошки афинитет кон Израел. Американскиот државен секретар Ентони Блинкен при неговото пристигнување во Тел Авив на 12 октомври изјави дека дошол „не само како државен секретар на САД, туку и како Евреин“.
Портпаролот на Советот за национална безбедност, Џон Кирби, изгледаше како да лее солзи за жртвите од нападот на Израел на 7 октомври, но постојано и безрезервно нуди оправдувања за израелските колежи на жени и деца, бомбардирањата на бегалски кампови и гаѓањето болници.
Овој двоен стандард не остана незабележан кај пошироката јавност. Во последниве денови, неколку видеа со споредби помеѓу реториката на Блинкен и Кирби за Русија наспроти нивната реторика за Газа, станаа вирални.
Во февруари оваа година, Блинкен ја критикуваше Русија во Обединетите нации за нејзиното таргетирање на болници и училишта, страсно тврдејќи дека тоа „не е нормално и не треба да се дозволи да стане новото нормално“.
Но кога зборува за Палестина, Блинкен категорично одби секакви разговори за прекин на огнот дури и кога бројот на цивилни жртви расте, а исто така расте и бомбардирањето на бегалските кампови и болници од страна на Израел.
И минатиот април, Кирби на прес-конференција рече дека „ниту еден етички или морален поединец“ не може да го оправда рускиот колеж на цивили. Но на 26 октомври, Кирби во обид да го оправда нападот на Израел на новинарите им рече дека „имаше цивилни жртви и веројатно ќе има повеќе, но тоа е војна“.
Оваа непоколеблива поддршка за Израел предизвика глобална реакција од такви размери што се појавуваат знаци за трајни последици за американската политика во странство и дома.
Дипломатите на Г7, наводно, веќе тврдат дека САД „дефинитивно ја загубија битката на глобалниот југ... Заборавете на правилата, заборавете на светскиот поредок. Никогаш повеќе нема да не слушаат“.
Војната во Украина од САД беше поддржана како војна за спасување на поредокот заснован на правилата за почитување на меѓународното право и заштита на човековите права. Меѓутоа, со флагрантно кршење на овој закон од страна на Израел и отвореното извршување на воени злосторства како што се прекинување на вода и струја во Газа, бомбардирање на бегалскиот камп Џабалија и давање геноцидни изјави преку министрите во својата влада, невозможно е САД да продолжат да тврдат дека војната во Украина е нешто повеќе од примитивен судир на сили кои се натпреваруваат за хегемонија.
Во Обединетите нации САД се најдоа изолирани. На 28 октомври, САД гласаа против предлогот на Јордан за хуманитарно примирје. Нему му се придружија само Израел и 12 други нации од 178 членки. Регионалните сојузници се сѐ погласни во нивното противење.
Кога Блинкен ја посети Анкара минатата недела, по двочасовната средба со неговиот турски колега Фидан, не беше одржана прес-конференција. Јорданскиот министер за надворешни работи го откажа четирикратниот состанок во знак на протест поради американската поддршка за Израел, еден ден пред Бајден да пристигне во Аман. Египетскиот претседател Сиси ги вклучи камерите за време на посетата на Блинкен и продолжи јавно да го прекорува државниот секретар.
Поддршката на САД за Израел, исто така, има големо внатрешно влијание. Неодамнешната анкета на Ројтерс покажа дека 68 отсто од Американците се за прекин на огнот, бидејќи нивните перцепции се промениле како резултат на низата видеа и слики кои излегуваат од Газа од злосторствата што ги прави Израел. Бајден, наводно, веќе им рекол на Израелците дека „немилосрдните слики на палестински жени и деца кои се извлекуваат од урнатините би можеле да почнат да ја стеснуваат способноста на Израел да продолжи со својата сегашна операција“.
Позагрижувачки за Бајден се најновите анкети во врска со изборите следната година, кои покажуваат дека поранешниот претседател Доналд Трамп води во пет од шесте клучни држави на бојното поле. Анкетите покажуваат дека расположението на гласачите е погодено не само од економијата, туку и од американската политика кон обидите на Израел за геноцид и етничко чистење во Газа.
Во тесно спорните држави како Мичиген и Пенсилванија, муслиманските гласачи ќе бидат клучни во одлучувањето по кој пат оди државата. Многумина од нив веќе почнаа да водат кампања против Бајден со хаштагови #НеЗаГеноцидЏО, тврдејќи дека „Муслиманите преживеаја четири години од Трамп; 10.000 Палестинци не преживеаја четири години Бајден.
Тимот на Бајден се чини дека е свесен за сериозноста на овој бес меѓу муслиманските гласачи и немуслиманските гласачи кои се длабоко загрижени за помошта и поттикнувањето на САД за она што беше опишано како „жив пренос на геноцид“.
Тоа беше потврдено и во е-пошта испратена од Демократската партија до поддржувачите на 8 ноември, потсетувајќи ги дека Трамп се залага за забрана на муслиманите и дека демократите никогаш нема да го дозволат тоа. Потпретседателката Камала Харис дури најави нова програма за борба против исламофобијата во обид да ги ублажи рапидно влошените односи меѓу демократите и нивната база на муслимански гласачи.
Овој притисок, исто така, се чини дека поттикнува промена во позицијата на САД за тоа како го поддржува Израел. Онаму каде што Блинкен еднаш одби да ја забави идејата за каква било пауза во борбите, тој сега е гласен поборник за „хуманитарни“ паузи кои се дизајнирани да го реконструираат и препакуваат етничкото чистење како „хумано“ и „милосрдно“.
Во суштина, паузата им дава на Палестинците два страшни избори: или да ги напуштат своите домови со евакуација на југ преку „хуманитарен“ коридор „под заштита на израелската армија“, за да може Израел да увезе нова група доселеници за да им ја земе земјата; или да останат и да се осудат на смрт со израелско бомбардирање.
Идејата за хуманитарна пауза ја одразува загриженоста на администрацијата на Бајден дека преносот во живо на геноцид и етничко чистење, и придружните израелски изјави кои отворено повикуваат на уништување и нуклеарно уништување на палестинскиот народ, ја забрзува промената во јавното мислење што ја прави поддршката од САД сѐ понеодржлива.
Министерот за надворешни работи на Израел имплицитно го призна притисокот под кој е Бајден кога неодамна им рече на новинарите дека Израел „има само две до три недели“ пред да се засили меѓународниот притисок за прекин на огнот и дека сојузниците веќе почнале приватно да го притискаат Израел да прифати прекин на огнот.
Сепак, во Вашингтон постои загриженост дека дури и кога конечно ќе се постигне примирје, штетата за САД е трајна со трајни последици и дека дури и нивниот однос со Израел никогаш нема да биде ист.
